Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten
(2014)–Sybren Polet–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 125]
| |
Gedroomd afscheid aant.Trillende silhouetten, vervluchtigende mensvormen
tussen de vele andere opschemerende contouren.
Een milde windvlaag melancholie:
Amsterdam, ich musz dich lassen.
Het gedempte gemurmureer van louter antipoden.
Wolken laagtonige nachtuiljes.
*
Een overgroot zich luikend ooglid,
nog even knipperend
boven een baaierd van rondzwervende herinneringen
aan wat nog komen moet.
De donkere tonen van een overal verspreide melodie.
* *
In de grachten laat men 's avonds zachtjes het water branden.
*
Hergeboortestad, ich musz dich lassen.
|
|