Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 57]

Detective

Zoals de detective medeschepper is
van de misdaden die hij detecteert,

medeschepper en medelijder,

tastende doelzoeker in een wereld
van ijle copycatschaduwen & gebotoxte beelden.

*

En kijk, daar glipt weer zo-een

uit iemand ontvluchte schaduw

en ik, jachtlustig, als een jachthond achter hem aan.

En daar groeit hij voor mij, levensgroot,

groeit uit

tot een xxxl-schaduwreus::

weldra

zal ook ik in hem worden opgenomen,

wij, één silhouet,

speurend naar gefragmenteerde mensbeelden,

drogbeelden, dagdroombeelden.

Wij, dubbelganger, met een halogeenlampje in ons hoofd
dat willekeurig uit- en aanflitst,

aan-uit, aan-uit,

als op een in onszelf opgewekte wisselstroom,
steeds andere xenobeelden genererend

met een onbekend xenoom.

Potentiële woorden als daders.

Een telescopische blik.

*

[p. 58]

 

Steeds doorgelicht huiswaarts keren

 

na weer

 

die vergeefse jacht op een snark,

 

zelf een en al inbeelding,

 

ínbeelding.

 

 

 

En steeds opnieuw is het of even

 

alleen anderen voor je leven.