Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 22]

Tijdwoekeringen als taalkoraal

De laatste tonale zomerrozen:

zoete

aromarozen, een geur verspreidend
waarin alle geuren zijn opgenomen,

bloemen

bijna zo zoet als breinerotiek.

Een mild erotisch windvlaagje.

Mmjaaa...

*

Veldwerking overal voelbaar,

morfogene

of erogene.

Drie, vier losse alziende ogen,

vleugeltjes klappende.

Molshoopjes langzaam verterend restleefsel.

Traag aangroeiende tijdwoekeringen

als een soort taalkoraal.

*

En ziedaar, een ruw gehouwen rotsbeeld

dat zich gedraagt

alsof het nooit zal sterven,

bijna een voodoomens.

* *

[p. 23]

 

Avond. Het regent adempluizen en schemerig stuifmeel.

 

Oud licht. Zeer oud licht.

 

Een gekruiste maan

 

stijgt op als een hoofd

 

boven een kale hoofdschedelheuvel:

 

een welhaast vergeestelijkt natuurfenomeen.

 

 

 

* *

 

 

 

En wij, de eeuwig missing link (naar wat?)