Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 19]

II
Taalschappen

[p. 20]

Adamitisch

De hele natuur gebaad in het tegenlicht

van die lichtgevende generatie.

Hoog boven hen een dubbelzon als een dubbele helix,
generator van alle lichtgevoelige heliotropen.

Op de adamitisch aandoende teelaarde

een overdaad aan serendippe, nog anonieme bloemen,

steeds van kleur verschietende:

hun lichtgeurende,

erotisch aandoende sensibiliteit

onder

eenzelvige cryptische bomen,

lispelend mompelende.

*

En dan die zich - als uit hetzelfde overvolle niets -

vormende en hervormende proefdieren

- altijd alleen zich gelijkende -

wezenlijkheden

die de meest vreemde geluiden voortbrengen,

tezamen

een natuurorgel vormend van enkel onder- en boventonen.

*

Een warme adem maakt de hele omgeving warmer,

lichamelijker -

koesterende blikken, verteaanrakingen, de venusachtige heuvels
huidachtiger,

de koude kikkers springeriger

in de overal zichtbaar doorbloedde zenuwstelsels

en neuronendelta's.

[p. 21]

 

En het was natuurlijk weer of hij zijn eigen

 

uitwaaierende zenuwdelta ook warmer voelde worden.

 

 

 

En plotseling was ook de hele middenlucht bezwangerd

 

van een vrolijk voorweten

 

als een door supersnaren

 

voorgebrachte muziek van soms amper hoorbare microtonen,

 

golvend over een gehernatureerde aarde.

 

 

 

* *

 

 

 

Alles lost op in snaren.

 

Trilt.