Ydelheyt des werelts

Liedeken.
Van Iesusken en Sint Ianneken die spelen met het Lammeken.

1. LEstmael op eenen somerschen dagh,
Maer hoort wat ick bevallijcks sagh,
Van Iesvs en sint Ianneken:
Sy speelden met een Lammeken

Al in dat groen gheklavert landt,

Met een pap-schoteltjen inde handt.

2. Die witte, vette voetjens die waren bloot,
Hun lippekens als corael soo root,
De soete vette praeterkens
Die saten by de waterkens,

Het Sonneken dat scheen daer soo heet,

Sy deden malckanderen met melcksken bescheet.

3. D'een troetelde dat Lammeken sijn hoot,
En d'ander kittelde het onder sijnen poot:
Het Lammeken gingh springhen,
En Ianneken gingh singhen,

En huppelde, en trippelde deur de wey,

En dese crollebollekens die dansten alle bey.

4. En als het danssen was ghedaen,
Soo moest het Lammeken eten gaen,
En Iesvs gaf wat broeyken,
En Ioannes gaf wat hoeyken;

[p. 171]

 

Ter wereldt wasser noyt meerder vreught,

 

Als dese twee Cousijntjens waren verheught.

 

 

 

5. Ioannes sijn cleyn Neefken nam,

 

En sette hem boven op dat Lam:

 

Schoon Manneken ghy moet reyen,

 

Ick sal u t'huys gaen leyen:

 

Want Moeërken die sal zijn in pijn,

 

Waer dat wy soo langh ghebleven zijn.

 

 

 

6. Sy saten, en reden al over-handt,

 

En rolden, en tuymelden in het sandt,

 

En dese twee cleyn jonckskens

 

Die deden sulcke spronghskens,

 

En al de kinderkens saghen hen aen,

 

Tot dat-se ten lesten zijn t'huys ghegaen.

 

 

 

7. De Moeder die maeckte op staende voet

 

Van suycker en melck een pappeken soet;

 

Daer saten de twee babbaertjens,

 

Daer aten de twee slabbaertjens,

 

En waren soo vrolijck en soo bly,

 

Gheen Coninghs banquet en heefter by.

 

 

 

8. Naer tafel soo danckten sy onsen Heer,

 

[En vielen be]yd' op hunne kniekens neer,

 

[Maria gaf ee]n Cruyseken,

 

[Daer toe een] suycker huyseken,

 

[En songh] hen stillekens inden slaep,

 

En naer het stalleken gingh het schaep.