Het masker van de wereldt afgetrocken
(1935)–Adriaen Poirters–
Auteursrecht onbekend
[pagina 198]
| |
[pagina 199]
| |
HEt schijnt dat niemandt hier en woont,
Om dat sich niemandt hier verthoont.
Sa, hola, Meester, benje daer?
En wordje niemandt hier ghewaer?
Den heelen winckel is vol volck,
Het komter aen ghelijck een wolck:
Past hier een reysjen op ghewin,
Het komter met dosijnen in.
Voorwaer ghy wint noch machtigh gheldt,
Want 't huys is eerst maer op-ghesteldt,
De vensters qualijck neer ghedaen,
En't komter vol kalanten aen.
Sy sitten rondt-om waerje siet,
Dit is een handt-gift, doet het niet?
Siet hier u sacken alle dry,
Niet een van al en isser vry.
Op 't suycker-broodt en marsepeyn,
Daer vallens' op al waer't ghemeyn;
Al waeret roof en goeden buyt:
Ba, slaet dees jacht met lappen uyt,
En maeckts' u met den eersten quijt,
'Ten is gheen volcksken van profijt:
S'en soecken maer haer eyghen baet,
Ter wijl' het hier vol suycker staet.
Want soo den winckel ydel wordt,
En datmen gheen sirop en stort,
Dan sitmen op den ander neer,
Men weet dan van gheen vlieghen meer.
En als ick dit te deegh bekijck,Ga naar voetnoot1.
Aen wie dit selschap is ghelijck,Ga naar voetnoot2.
My dunckt dat niemandt beter past,
Als eenen kaelen Tafel-gast;
Als magher vlieghen, Happigh goedt,
Die suyghen aen eens anders bloedt:
Want soo daer iemandt renten heeft,
| |
[pagina 200]
| |
Soo dat hy rijck en weeldigh leeft,
En datter wat te schaffen is,
Die krijght veel gasten aen den dis;
Wie maer en sit een weynigh werm,
Die treckt tot hem den heelen swerm.
Maer als het goedt is op-gheteert,
En dat mijn Heer niet meer en smeert,
Dees quanten zijn flux op de been,
Daer sit mijn Heer en kijckt alleen.
Die vrijdt u taefel en u broodt,
Die laet u steken in den noodt.
|
|
