Het duyfken in de steen-rotse

XV. Capittel.
De Medelijdende Siele pluckt vruchten vande droefheydt van Maria.

HIer hebt ghy o Siel inde H. Maghet een volmaeckt voorbeelt van een Medelijdende Siele. Ick verseker u dat sy dat sweirt van Simeon wel dapper heeft moeten besueren, t'schijnt dat dat sweert van droefheydt was in

[p. 283]

sijnen eyghen center als het stack in dit hert van⁺ droefheydt. Seecker Philosoph sey, Civitates sunt domicilia erumnarum. Dat is te segghen: De stede sijn de woon-plaetse vande elleynden. En dat De droefheydt in dese wereldt was ghekomen, om een huys voor haer te gaen maecken. Sy quaem eerst tot de vijvers, maer siende dat daer de viskens soo gherust swommen, en opspronghen, soo en kost haer dese plaetse niet bequaem wesen. Sy wou dan op den oever vande rivieren gaen timmeren, maer siende dat de speel-jachtjens laveren, soo docht haer datse een droever plaetse moest kiesen. Sy is dan ghegaen in de boschen, maer hoorende daer de vogheltjens, en besonder het nachtegaeltjen soo dominueren met sijn silvere stemmeken, soo en derfde sy daer oock niet timmeren. Soo heeft haer de droefheydt dan aen den heykant begeven, en soo sy ghereetschap maeckten om daer neer te slaen, soo hoorden sy de herderkens op hunne fluyten spelden, en sach de lammerkens springhen, en soo dit oock al te blij voor haer was, soo is sy van daer opghebroken, en heeft haer ten langhen lesten gheweyndt naer de huysen en daer vondt sy de Kinders inde wieghe krijten, inde saletten vondt sy lijcken, inde keuckens hoorden sy kyvagie, en daer is sy inghegaen, en gebleven en woont daer noch op den dach van heden.

+ Lubata.

[p. 284]

Ist my gheoorloft treffelijcke en waerachtighe saecken met kleene en versierde te ghelijcken, soo segh ick dat het Sweert van Droefheydt de gantsche werelt deur een bequam plaetse tot woninghe heeft gaen opsoecken, en dat het gheen beter als het droef hert vande alderbedruckste Maeghet ende Moeder Godts Maria en heeft konnen vinden. Want in dit hert en was anders niet. soo Bonaventura seght als; Fel, acetum, myrrha, & absynthium. Daer en was anders niet in dat ghebenedit hert als gal, azijn, myrrhe en alsem.

Edoch dit altemael (daer sy inder eeuwicheyt voor moet bedanckt wesen) dit is ons te baet ghekomen. Ghelijck een Moeder die een suyghende kint heeft dat teer, en sieck is, en te machteloos om medicijne te nemen, ghelijck sy, segh ick, den bitteren dranck in neemt om de kracht daer van door het sogh aen haer kint in te storten, Soo neemt Maria alle die bitterheden, en droefheydt aen, om ons daer wt en troost, en bystandt, en blijschap, en welvaeren mede te deelen.

Ende dit onder veel andere kan ghetuyghen⁺ dien godtvruchtighen Priester die haere Seven Wee-en in sijn leven dickwils ghedachtigh was, en eerde; den welcken in sijn wtersten sterck aenghegrepen door de bekooringhe

+ P. Engelgrave.

[p. 285]

vanden Helschen gheest, is door de H. Maeghet vertroost, en verlicht gheworden met dese woorden: VVelaen mijnen lieven Soon, en wilt u niet bedroeven, want ghy op mijne droefheydt dickwils ghepeyst hebt in u leven, ick ben u daer voor blijschap en troost schuldigh, over sulckx verheucht u, want ghy met my sult gaen in de blijschap uws Heeren.

Hoordt o Siel en onthoudt hier noch een troostich woordt dat den Paus Innocentius heeft ghesproken, handelende van het leven vanden mensch, ende van onse saelicheydt, soo vraeght hy: door wat middel konnen de menschen gheraecken door soo veel baeren en perijckelen tot de haeve van salicheydt, en hy beantwoordt sy selven. Per lignum, & stellam. Per fidem Crucis, & per virtutum lucis. Dat is te segghen, door het houdt, en de sterre. Door het kruys Christi, en het sweirt van Maria ghelijckt aen desen dienaer ghebeurde.

O Siel sulcken een scheyden wensch ick ons alle beyde, och hoe gheluckich is hy die in sijn wtersten teghen sijne vyanden door dit sweirt van droefheydt sal beschermt worden, ter wereldt en isser voor een banghe Siel gheen betere Seconde te vinden.

FINIS.