Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 698]
| |||||
HY had een staelen hert, hy hadde staele leden,
Oft uyt een rouwe klip oft blaeuwen steen ghesneden,
Die d'eerste ghingh in zee, en 'tschip uyt d'hauen stiet,
Daer hy sijn naeste bloedt met droeue traenen liet.
Met eenen hollen boom te trotsen al de baren,
Daer storm en donder-slagh recht bouen 'thooft vergaren,
Daer midden inde doodt 'snachts niemant doodt en siet,
Dan als een swarte wolck een hellen blicksem schiet:
| |||||
[pagina 699]
| |||||
Daer hy nu onder gaet door grondeloose kolcken,
Nu weder rijst om hoogh, en hanght schier inde wolcken:
Daer kabels als het stroy, daer masten, daer den spriet
VVordt vanden storm ghekroockt ghelijck het swackste riet:
Daer hem een vijandts vloot den windt weet af te snijden,
En brandt dweers op hem los, en boort hem van ter sijden,
Soo dat het ruym de zee van alle kanten drinckt,
En dat het wonder is, hoe 'tschip noch niet en sinckt.
VVat raet hier dan gheschaft? sa, schipper met v gasten,
De pomp moet by de werck, ghy moet de kiel ontlasten:
Doch schoon 'tghetroffen schip door't water soo beswicht,
Den ballast van de sond' is swaerder van ghewight.
Ter wijl dat Ionas slaept, in't midden van sijn droomen
Soo wilt het schip te grond vermeestert vande stroomen:
Sy storten ouer boort haer rijcke koop-vaerdy.
En noch en is het schip van ondergaen niet vry.
VVat wonder is't, matroos, dat wy noch gaen te gronden?
Daer light'er een in't ruym die vast slaept in sijn sonden.
Smijt desen inde zee, soo drooghje weer de kiel:
Het swaerste datmen vindt dat is een boose siel.
Ghy dan, die met de vloot gaet kruyssen door de baeren,
VVeert altijdt van het schip dat schipper kan beswaren,
Soo is de reys bewaert: al klampt den vijandt aen,
De haue die ghy soeckt, en kan v niet ontgaen.
Gh'en hebt nae oorloghs-man, noch caper niet te vraghen,
Den schat die ghylie voert en is niet af te iaghen:
V naeld' kent beter sterr', ghy seylt op vaster kaert,
En van een water-reys maeckt ghy een hemel-vaert.
Ghy dan die daer beseylt de zee met kloecke schepen,
Op alle vremdt ghewest, op allen oordt gheslepen,
Is't dat ghy inde vrees van vrees wilt zijn bevrijt,
Ghebruyckt doch wel dees pomp, maeckt v de sonden quijt.
|
|
