Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 694]
| |||||
ALs een benauwde vloot wilt in een hauen schuylen,
Ter wijl door het tempeest de holle baeren huylen,
Ter wijl het ty' en storm spits op malckander staen,
En d'opgherockte zee doen ouer klippen slaen:
Dan worden wy ghewis ghegheesselt vande winden,
'tSchijnt dat een ieder strijdt om ons d'eerst te verslinden,
En al ons staegh ghewoel, ons ongherust ghevlot,
Is voor de baeren spel, en voor de winden spot.
| |||||
[pagina 695]
| |||||
Maer voor die komt gheseylt zijn wy ghetrouwe baecken,
Op dat hy hier gheen plaet oft banck en kom' te naecken:
Schoon wy dan inde zee maer vlotten op ghenaey,
Noch toonen wy de haef', en wijsen hem de kaey.
Loiola vromen Heldt, ghy zijt van daer ghesproten,
Daer met de woeste zee Biscaia wordt begoten,
VVy gaen door windt en storm, wy gaen door hollen vloedt,
En schillen vande doodt maer eenen haluen voet.
Dat vry de heele zee haer gramschap op ons storte,
En doe wat datse kan om 'tleuen ons te korten,
Tot aller Maeten troost soo schencken wy ons pijn,
VVy weten dat ons schae' 'tschip sal profijtigh zijn.
O Stierman, die daer tracht door 'tblaeuwe veldt te rijden,
Leght af den hooghen top, den schoot moet ghy hier mijden,
Daer neffens light een plaet, strijckt 'tseyl, oft loeft het schip,
Daer is gheen bidden veur 'tsal bersten op een klip.
En siet ghy niet, matroos, die planck van't schip ghereten?
De doodt komt met het nat ghedronghen door de spleten:
Rasch kalefatert 'tleck, en stopt de scheur terstondt,
Het gaet, ter wijl ghy toeft, al hellende te grondt.
Constabel, sa, gheeft vier, en laet de bloedt-vlagh waeyen,
Lost af, om met dees sijd' den vijandt te doornaeyen:
Sa, schippertjen de lont, sy klampen seffens aen,
Is't tijdt van met de handt nu inden sack te staen?
VVel aen ghy gheeft ghehoor, ghy past nu op v stucken,
En wilt met ons als vrient gaen voor den vijandt rucken;
Schoon datter Stierman bleef, schoon ghy verloort het roer,
VVeet dat met ons alleen noyt qualijck schip en voer.
Al vlotten wy op zee door winden, en door goluen,
Al worden wy gheklamt, oft inden grondt ghedoluen,
VVy vraeghen noch nae zee, noch windt, noch vrees, noch pijn,
Als wy maer voor v vloot ghewisse baecken zijn.
|
|
