Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 520]
| |||||
'tCOninghsken sagh eens van verren
Hemel, sonne, maen, en sterren,
En het stondt hem soo wel aen,
'tVVouw goet-rondt daer henen gaen.
Dus soo ghingh het ouerpeysen
Hoe het daer souw konnen reysen:
Maer het vondt sijn vleughels swack
VVant 'ten vloogh noyt ouer 'tdack.
| |||||
[pagina 521]
| |||||
Doen aenriep het al de winden:
Komt my op v vleugels binden,
Komt, en voert my dan soo hoogh,
Alsser oyt een voghel vloogh.
Ick en ben niet van die raeuen,
Die met bloedt haer dickwils laeuen,
Ick en ben gheen wreeden gier,
Ick en ben gheen grousaem dier.
O, wie sal my dan daer bouen
Voeren om den Heer te louen?
VVant al is't een hemelsch hof,
Noch ontfanght het aerdschen lof.
Soo een aerent quam ghevloghen,
En recht opwaerts wiert ghetoghen,
Soo sprack het den aerent aen:
Magh ick oock eens met v gaen?
Laet my door v vleughels winnen
'tSonnen licht dat wy beminnen;
Daer mé sat het op den rugh,
En den aerent maeckte't vlugh.
Dien vloogh bouen locht en winden,
D'oogh en kond' hem niet meer vinden;
Dien heeft door een snellen tocht
Hem tot voor de son ghebrocht.
Dit kan aerdigh wel verbeelden
'tGhene dat Maria speelden,
Als sy Kostka met haer nam,
Eer sy nae den hemel quam.
O, wie sal my nae dit leuen
Oock eens sulcke vleughels gheuen?
Doet my sulcke veders aen,
En ick sal de reys bestaen.
|
|
