Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 394]
| |||||
VIndtmen noch wel sulcke menschen
Die om pijn en lijden wenschen,
Die met eenen blijden moedt
Gaen verstorten al hun bloedt?
VVie de beulen derren trotsen,
Zijn gheboren uyt de rotsen,
Oft ghegoten van metael,
Oft ghesmeedt van enckel stael.
| |||||
[pagina 395]
| |||||
Alsmen hen reckt uyt de koten,
En met peck siet ouergoten,
Oft bindt op een scherpe banck
Vier-en-twintigh uren lanck;
Oft voor hoeljen-vier gaet stellen,
Dat hen vuysten hoogh doet swellen,
En de buylen open snijt,
Die het sout noch dieper bijt;
Oft met swaer ghewight gaet pletten,
Oft in eenen hals-bandt setten,
Oft wel alsmen voor de stadt
Hen gaet legghen op een radt:
Die dan hier hen niet ontstellen,
Iae blijd' al de slaeghen tellen,
En dan roepen: Sa noch meer,
Niet van al en doet my seer:
Dat zijn helden van daer bouen,
Als de dry, die inden ouen,
In het midden van't verdriet,
Songhen Godt een danckbaer liedt.
VVat doen beulen en tyrannen
Anders, als de snaeren spannen
Van het claue-cymbel spel?
Draeyt den steck, dan klinck'et wel.
'tSoet gheluydt komt vande slaeghen:
Meer ghy slaet, meer sal't behaeghen,
Elcken steck gheeft sijnen toon,
Elcken slagh heeft sijnen loon.
Al de beulen ende pijnen
Maken dat wy snaeren schijnen:
En hoe ghy dan herder slaet,
Hoe ons spel oock soeter gaet.
|
|
