Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 390]
| |||||
HOe dickwils dat de oogh der menschen wordt bedroghen,
En door den valschen schijn onwetelijck beloghen,
Is kennelijck den ghen' die glasen heeft behandt,
Gheslepen te Milaen, oft in Sauoyen-landt.
Bedrieghelijcke waer, pluym-strijckers van ons ooghen,
Die anders alsse zijn verscheyden dinghen tooghen:
Siet ghy maer eenen hof door 'tkantigh-cristalijn,
V dunckt dat daer voor v wel twintigh houen zijn:
| |||||
[pagina 391]
| |||||
En is't dat hier dan oock het beeldt van Mars verheuen
Met Pallas uyt de borst ghestaedigh water gheuen;
Ghy sultse t'allen kant verdobbelt vinden staen,
En meynen dat voor twee wel dertigh menschen gaen.
Daer schijnen ouer al veel boomen te vergaeren,
Veel bloemen in een perck die anders luttel waeren:
VVilt ghy de waerheyt sien, laet vaeren dit ghelas:
Van twintigh blijfter een, die daer te voren was.
Noch zijnder, die een maeghdt in schoonheyt uytghelesen
Verbeelden of het scheen een grouwsaem dier te wesen,
Krom, slom en uytghebult, met schroomelijck ghelaet:
Ghy wortter van vervaert, als't maer voor v en staet.
Dit dunckt my iuyst den aerdt van achter-klappers tonghen,
Die altijdt tot bedrogh en leughens staen ghevronghen:
Soo langh sy voor v staen, vertoonen hen seer schoon,
Een werck is hondert weerdt, soo stellen sy't ten toon:
Maer keert hen eens den rugh, en siet dan hun bedrijuen,
Sy sullen ouer al v voor een fielt beschrijuen:
En schoon de wereldt dit oft dat van v vertelt,
Ghy blijft al die ghy zijt: de waerheyt houdt het velt.
Al is het water klaer, 'theeft oock al duyst're treken:
Dat gansch is en gheheel, schijnt ouermidts te breken:
Een rechten rijchel-stock in't water vast gheset,
Sal duncken slom en krom, is't dat ghy daer op let.
Al wordt ons Compagnie oock dickmael ouergoten
Van desen laster-stroom, 'ten heeft haer noyt verdroten:
Sy houdt haer euen recht, al schijnt sy krom te staen;
Met onberoert ghemoedt hoort sy de snappers aen.
De deughdt weet op haer tijdt de waerheyt t'openbaren,
Al wordt sy met veel blaems verdruckt voor weynigh iaeren:
Al schijnt de son een wijl berooft van alle licht,
Sy blijft al euen hel, en komt weer in't ghesicht.
|
|
