Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 98]
| |||||
Ga naar margenoot+AL schijn ick hier soo vast, al ben ick inghesloten,
Soo weet, dat my dit slot niet eens en heeft verdroten:
Ick springh, ick singh, ick klap, ick spreeck een ieder aen,
Een ieder die my siet, blijft voor mijn kevi staen.
Als ick noch vloogh in't bosch, moest ick mijn aes gaen haelen,
En soecken spijs in't wildt, langhs berghen en langhs daelen,
En kreegh ick dan op't laetst een stuck oft vuyle pier,
Dan was ick vol van vreught, dan maeckt' ick goede cier.
| |||||
[pagina 99]
| |||||
Nu leef ick sonder sorgh, ick spreeck gheleerde taelen,
Ick fluyt een lustigh liedt, den kost can my noyt faelen,
Mijn heere ben ick lief, hy voeydt my als sijn kindt,
'tIs al voor Perroqué wat lieffelijcks men vindt.
Ghelooft my wie ghy zijt, 'ten zijn maer viese droomen,
Oft kinder-bietebauws die voor d'aermoey doen schroomen:
S'en is soo leelijck niet, s'en dreyght gheen hongers doodt,
Al heeftse niet een sier, noch leeftse sonder noodt.
En waer toe al de sorgh, en waer toe al het reysen?
En altijdts op het goedt, en op den kost te peysen?
Gaet, reyst vry daer ghy wilt, gaet soeckt vry daer ghy kunt,
Die d'aermoey koos voor goudt, die kocht oock sonder munt.
VVel sal dien grooten Godt de vogelkens oock spijsen,
En aen den fellen leeuw in't wout sijn cost aenwijsen?
Iae daer en is niet een soo slechten worm die vroet,
Of hy en vindt sijn aes, en wordt daer mé ghevoedt.
En sal hy voor de sijn, die't al om hem versmaeden,
Niet altijdt zijn besorght, en voor hen zijn belaeden?
Gh'en kent v Vader niet, is't dat ghy daer voor vreest;
Als't al verlaten is, dan sorght hy aldermeest.
VVel laet den coop-man gaen nae al die vremde kusten,
Het moet, elaes! het moet, een gierigh hert wel lusten
Te gaen nae Oost, nae VVest, te water en te landt,
Iae dickwils stellen oock sijn siel en lijf te pandt.
Gaet heen dan wie ghy zijt, en voeght v by die sotten,
Die met de kinders Godts en met den aermen spotten;
Met niet ben ick te vré, in aermoey vind' ict't al,
Dat my noch eer, noch staet, noch rijckdom gheuen sal.
Als't hert maer wel gherust voor Godt en al de menschen
Magh leuen sonder schult, dat is dat ick kan wenschen:
De rest sal Godt voorsien, dat is doch sijnen aert.
Die sich Op Godt betrouwt, die is ghenoegh bewaert.
|
|
