Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 94]
| |||||
DEn vischer die hier aen den kant
Sit met sijn visch-roey inde handt,
Al is't een rond en Zeeuwschen knecht,
Hy is nochtans niet al te slecht,
Hy weet hoe datmen met wat broodt,
Den visch vergadert in de sloot:
Terstont soo isser noop op noop,
De vischen swemmen ouer hoop.
| |||||
[pagina 95]
| |||||
En maeckt hy dan een vischken vast,
Den snoeck die peyst ick kom te gast,
En slockt met 't vischken oock den haeck,
Een dieren prijs voor kleynen smaeck
Terstondt licht hy sijn roey om hoogh,
En siet den snoeck die light in't droogh.
Seght nu, hy gheen verstandt en heeft,
Die voor een snoeck een wit-visch gheeft.
Hoe is de wereldt niet verbaest,
Hoe staet een ieder niet en raest,
VVanneer daer iewers Prins oft Heer
Leght gheldt, en goedt, en titel neer?
Wanneer soo hier een Graue soon,
Oft daer een dochter rijck en schoon,
Verfoeyt de wereldt met haer pracht,
En dat een ieder soo groot acht?
Den vader die is groot in eer,
En sijnen rijckdom wast noch meer:
En daerom laet hy aen dit kint, dat hy soo wonder heeft besint,
Al dat sijn wijsheyt heeft vergaert,
En peyst, sy wordt nu wel ghepaert,
Oock met de rijckste van de stadt,
Een ieder let doch op den schat.
Maer sy treedt dit al met de voet,
Noch siet niet eens nae geldt oft goet.
Maer waerom is't doch datmen laet
Den rijckdom, eer en grooten staet?
't Is om te winnen meer en meer,
't Is om te krijghen grooter eer:
VVant voor een handt vol gheldts of gout,
Verkrijghtmen naemaels honder-vout.
|
|
