Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 36]
| |||||
LAet vliegen wijdt en breet v wimpels, vlag, en vaenen,
Licht ankers; kabels los, en wacht geen volle maenen:
Sa, veerdigh scheeps-getuygh; sa, veerdigh nae den mast,
Laet 't seyl ten vollen uyt, den wint die staet nu vast.
En waer nae doch gewacht? en siet ghy niet dees lichten,
Voor wie den wint, en zee, en stormen moeten swichten?
Hoe hel en staen sy niet daer midden in de locht,
Om leydtsmans v te zijn tot eenen kloecken tocht?
| |||||
[pagina 37]
| |||||
Stiert, roert dan t'zeewaerts in; want als dees lichten schijnen,
Geen onweer is soo trots, of't moet terstont verdwijnen:
Iae wint, en golf, en baer, en ongetemde stroom,
Die staen als maghteloos, gebonden inden toom.
't En is geen Ledas-draght, 'ten zijn geen swaene-kinders:
Poëten swijght hier stil, ghy zijt maer leughen-vinders,
De broeders van dat vier daer Troia door verdween,
Ey! seght wat isser doch met hen en zee gemeen?
V meyn' ick, lieue paer', v meyn' ick waere Broeders,
Ghy die wel eertijts waert oock voor v doodt behoeders:
V meyn' ick Damiaen, v Cosma, door v doot
Soo krijght ghy vollen last van dese nieuwe vloot.
VVel siet dit schip eens aen, het seylt op v genaden,
't Is met gheen gelt, oft goet, oft koopmanschap geladen.
Hier is gheen ander waer' als lichaem, siel en bloedt,
Iae die zijns' oock gereedt te storten inden vloedt.
't Gheloou' is hunne vracht, dat voeren sy ten besten
De ronde werelt om, nae Suydt, Noort, Oost, en VVesten.
Dat wijst de vlagh v aen, die op hun masten sweeft,
Den seghel van het schip, daer't al sijn kraght van heeft.
O Iesv soeten naem! ô naem vol van genuchten!
VVat desen naem beschijnt, tempeest en storm moet vluchten:
Het sout, en bitter-nat van nijdt en tegenspoet,
Alleen door desen naem, wort honich-suycker soet.
VVt kracht van desen naem soo sullen sy gaen soecken
Al wat verborgen is, de noyt-besochte hoecken.
Sy stellen geen pilaer als 't laetste van hun werck,
Maer seylen voor en voort, in onweer euen sterck.
VVel aen dan kloecke vloot, het zijn nu hondert iaeren,
Dat ghy op desen dagh te zeewaerts in quaemt vaeren:
Vaert, roert, seylt, stiert soo langh te recht' en slincker handt,
Tot dat ghy vol gewins weer keert in't vaderlandt.
|
|
