Decor en Hoofdpersonage Limburg
Poels behandelt in zijn teksten veel algemene thema’s, die wereldwijd aan de orde zijn. Door deze wereldse themabehandeling ontstaat wellicht de indruk dat Limburg slechts een decorum voor Poels is om zijn boodschap vanuit zijn zuidelijk hart kracht bij te zetten; een boodschap die wereldser is dan de zuidelijke omgeving waarin die verpakt is. Dat zou echter onvoldoende genuanceerd zijn. In al het voorgaande is aangetoond dat Rowwen Hèze wereldse thema’s uitdraagt, maar je kunt er niet omheen dat Rowwen Hèze Limburg wel degelijk vereert. Met natuur- en sfeertekeningen van Limburg, innerlijke herinneringen aan (gevoelens in) Limburg, levenswijsheden uit Limburg, karakterbeschrijvingen van de Limburger wordt de lof gezongen over de provincie, en met name het Peelgebied. Een ‘paar’ voorbeelden dan: Helenaveen, Goud, Werme règen, De Peel in brand, Limburgs land, Zondag in ’t Zuiden, Lied vur Limburg. Het lied Limburg hoort het minst thuis in het rijtje, maar als het succes van de band landelijk wordt, staat Limburg wel op de kaart, schreeuwt de titel.
Wat het thema ook is, doorlopend is America, de Peel, Limburg het speeltoneel. De personages komen er vandaan of zijn uit de buurt. De streek vormt het toneeldecorum, vaak in de herinnering. Geregeld ook wordt er een ode gegeven aan het Peeldorp, of voelt de band het als zijn plicht America van Nederland op de kaart te zetten. Het komische lijntje Niks, stront niks, Mier, stieds mier en America dat stiet is hier het carnavaleske voorbeeld van. Zilverstroat toont het respect dat de bandleden koesteren voor hun geboortegebied. En om Helenaveen kun je natuurlijk ook niet heen. Gaat in de Weg is weer een beschrijving van de omgeving waarin Poels is opgegroeid. De kracht hoe hij daarin met ogenschijnlijk onbenullige voorbeelden een sentimentele voorstelling kan neerzetten evenaart bijna De Peel in brand en Werme Règen. In Wanssumse wind blikt Poels terug op enkele herinneringen aan het gelijknamige dorp en maakt hij in het liedje letterlijk een rondje door het dorp waar hij lang niet meer geweest is.
Soms moet Poels even weg uit Limburg. Niet omdat hij de provincie beu is, maar om hem juist weer beter te kunnen zien. Bart Ebisch, journalist van De Limburger, schreef dat Poels nog nooit zo naar Limburg heeft verlangd als in het HAL-liedje ‘Praag'. De grote uitstap naar Amerika leverde ook heel wat liedjes op. Ze spelen daar, maar doen allemachtig denken aan de Limburgse situatie.
Limburgs. Het dialect waarin Rowwen Hèze stug volhardt, is de ziel achter iedere gebruikte poëtische techniek, themabehandeling of natuurbeschrijving en haalt het glas van standaardtaal weg, zodat het ware beeld nog mooier, nog echter klinkt. En daarmee dragen de teksten bij aan de dialectrenaissance in Nederland. Het is weer gelouterd om in een dialect muziek te maken; iets wat lange tijd onoorbaar was. Rowwen Hèze heeft, naast bands als Skik en Normaal, in een roerige tijd bewezen dat de liefde voor de eigen provincie en het eigen dialect niet zullen verdwijnen.
De twist tussen Limburg als decorum en Limburg als hoofdpersonage wordt subliem ontrafeld door Muyres na zijn interview met Jack Poels: ‘Het is een mooie gedachte dat Poels troost vindt in De Peel, terwijl anderen troost vinden in zijn liedjes, en zo via een omweg eigenlijk ook weer een beetje in de Peel. Als je het zo bekijkt is de Peel misschien wel een van de belangrijkste natuurgebieden van Nederland!’ (Muyres, z.d.)
Auteursrechtelijk beschermd