Dordrechts lijstertje
(1624)–Abraham Aertsz. Plater–
Auteursrechtvrij
[pagina 179]
| |
En t'blau lazurigh veld, men vloer-wijs maer siet hellen,
Soo datmen spelen siet rontom hem den Tonijn,
Met lust 'tghetuymel oock van menighen Dolphijn:
Sy dan met soeten cout aenschouwen dese dinghen,
En heffen oock somwijl' een liedt aen om te singhen,
Hoe wel't dickmael geschiet, wanneermer minst op past,
Dat een vaer-weer onstuym, den Zeeman haest verascht,
Dwelck veel-tijd schade doet, en waer wel om voorcomen
Gheweest, soo men by tijdts de saeck had' waer ghenomen:
Maer als de reys by-na volbracht, men komt aent strant,
Sietmen met rijpen raet aen doen 'tghewenschte lant,
Alsoo door klippen hert, en sandigh' hoogh verheffen,
Men voor 'tverhoopt geluck, wel 'tongeluck komt te treffen:
Want alsmen dickmael schijnt 'tgheluck op t'aldernaest,
Het ongheluck te vroegh hem maer te meest en haest:
Daerom met Stierluy kloeck, en loots-luyt wel ervaren,
Men 'tveer gehaelde goet en schip soeckt te bewaren.
| |
[pagina 180]
| |
Niet anders gatet oock, die sorgheloos met lust
Int Schip van CVPIDO laveren op de Kust
Van Onghestadigheyt: daer Windt, d'ijdel ghedachten
Haer swarte zeylen buylt, d'welck moet-wil is te achten
Den horisont heurs ooghs, is maer t'voornemen quaet
Daer sy met flickeren staegh naer ooghen, sonder maet,
Ten zy dat LVNA comt, den donck'ren nacht verlichten:
En dat sy t'slordig tuyg van t'swacke Schip dan swichten
Voorts door goet onderwijs, beseylen t'vaste lant
Van recht berou, ghemeert aen redelijck verstant
In die seer sachte Baey van stille rust gheleghen,
En wachten daer met vlijt der Goden milden Zeghen.
Dit hebt Heer BRVYD'GOM ghy te recht wel aenghemerckt:
Wiens dubbel trouwe Borst soo liefdigh is versterckt,
Dat daer door wort verteert al 'tbitter nydigh spouwen,
Niet minderr als den STRVYS hert ijser can verdouwen:
En soo hem 'tselve voed' voed' Liefde oock u Borst,
| |
[pagina 181]
| |
Gheen Min, maer liefde recht, u liefdigh hert VERVORST,
Vervorst, ick meen verquickt; maer niet vervorst oft vorstigh:
Maer soo dat wederzijds verquickt u herte dorstigh,
Dies ghy gheluck en heyl, Heer BRVYDEGOM besit,
En ghy vrou BRVYT niet min, Wat liever dach is dit,
Als sulcken lieven paer, vol deucht en eer verheven
In echten zijn versaemt, daer volght een vreed'saem leven
Dit wensch ic u als Vrient, mijn Vriend' Heer BRVYDEGOM
Met u vrou BRVYT te saem: der eeren Crans en Blom
Verciert heur cierlijck Hooft, u een cieraet niet minder
Van Gods ghenade voort, wort ghy een waer-Bevinder:
AMEN, dat moet gheschien, u en al die hier zijn,
Om desen blijden dach met u oock blijd' te zijn,
Comt dan ghy eer-Godin, en schickt als voor, nu weder,
V vienden altesaem elck na tbehooren neder:
Weest wilcom, eet en drinckt, den ghever danckbar zijt,
Elck sing' een vreughdich Lied, de reden sulcx nu lijt
| |
[pagina 182]
| |
Ghy Iongmans swack en Dochters onghestadigh,
Laet u dit lieve Paer een voorbeelt zijn beradigh:
Siet hoe der liefden vyer de veynsend' As doorbreeckt,
Wanner de BRVYT ghebloost heur lieflijck lief aen spreeckt:
Wiens hert is soo verhert, dat t'niet en sou doorgloeyen
Alsmen des liefkens beyd' in liefden dus siet bloeyen,
Ia de voorbod'tjens soet, vast comen doen de weet.
Van kusjens, die hier na noch resten, als ghy weet:
Maer sacht hier me ghenoech, k'en mach niet wijder varen,
Den tijt sal tijdlijck noch, altijt wel sulcx verclaren,
Tsa Iongmans, drinckt eens om, en brenght u naest ghebuer
Een droncxjen met een kus, al siets' een weynich suer
Ten let niet, soo ghy maer heur doecxjen wel cont wachten,
Het weyg'ren comt heur toe: maer u het eer betrachten.
Nu vangt een-stemmich aen, en singt een Eer-ghesanck,
Ter eeren desen Staet, den goeden God tot danck,
Ghy Dochters laet doch nu, u helle keeltjens clincken,
| |
[pagina 183]
| |
Op dat de lieve BRVYT heur swaer ghepeyns laet sincken:
Want siet, den avont komt nu HESPER flick'righ wenckt,
Den bruynen NOX of nacht, die ons de rust aen brengt,
Des BRVYD'GOMS Speelnoots staen met yver vast en loeren
Om sijn gewenschte lief in sijnen schoot te voeren:
Daerom en hout de BRVYT niet langer van heur rust,
Wilt ghy, soo drinckt daer na noch eens, indient u lust:
Maer wilt met eerbaerheyt dit paer den Heer bevelen,
Op dat sy moghen blyd' veel vruchten t'samen telen,
Die ons den Ghever milt, onder veel gaven al
Toe seyt, te staen rontsom ons Tafel in ghetal,
Den vromen doch voornaemt, nu wenschen wy malcanders
Geluck en heyl, en 'tgeen ons noodigh is, niet anders.
Goen nacht Vrou BRVYT, goen nacht, dit suchten laet doch vlien:
Want 'tis u beste Vrient, hoe can u leet gheschien?
En of schoon 'tongheval u eenich leet toe pasten,
Soo soud' hy met sijn doot u soecken doch t'onlasten
| |
[pagina 184]
| |
Soo soud' hy met sijn doot u soecken doch t'onlasten
Daerom sijt doch vergheefs, ter ontijt niet beswaert:
Vertrout hem: want hy is noch dubbelt goet van aert.
Vaert wel, Heer BRVYD'GOM, wilt u goetheyt dan betoonen:
Nu Speul-meyt, laetse gaen, den BRVYD'GOM salt u loonen.
Soo de minsaem musijck,, moet accorderen,, soet
Soo wensch ick dat ghelijck,, ghy accorderen,, moet.
Reyn liefd' betoont.  |
|