|
| |
| |
| |
Bruyloft-ghedicht, Ter eeren den vromen Ionghman I.D. With. Ende d'eerbare jonghe Dochter B. Stockmans.
EErts den ACTEON, belust tot jaghen vlytigh.
Voorsien van Hoorn en Spriet, van Brack en winden bytigh,
Heeft licht en snel doorswiert 'tlou bosch en wacken, velden,
Daer hy somwijlen graech het schromigh Wilt versnelden,
Dat met ghekroockte le'en sat in het gras en doock:
Maer den slobbrighen Brack de lucht wel haestigh roock
Vanden steyl-g'oorden Haes, en jaeghd' hem inde vlucht,
Daer hem de Winden ranck na-reppen met ghenucht,
En niet seer wel te vreen (ghelijck sy sijn ghewent)
| |
| |
Voor dat des vluchters doodt heur vyerigh loopen ent,
Op dat heur Meester dus tot weyerij gheneghen,
Een koppel t'alderminst heeft voor syn moeyt ghecreghen:
Maer noch altijt gheneycht te snuflen over al,
Liep desen Iagher voort, daer vont hy by gheval
Een dellingh groen beruyght, rontsom, en fray bewassen,
Daer DIANA Goddin met heur Maeghden om wassen
Heur hadden uyt ghedaen, oock vander Iacht vermoeyt:
Als ACTEON dees' sach, heeft brandigh doen ghegloeyt:
Maer de Godin verstoort van schaemt, heeft hem begoten,
Met water, dat hy laes! 'tverderven heeft ghenoten:
Want in een Hert verkeert, sijn honden kleyn en groot
Hebben hem daer verscheurt: daer bleef den Iagher doot.
Maer soo niet, vry soo niet, ja vry wel vry soo niet
Ist BRVYD'GOM Heer de WITH ter jacht met u gheschiet:
Want ghy een leydtsman hadt te recht voor u ghepresen,
Die de DIAEN' u medooghender ghewesen,
| |
| |
Twelck was den lichten Schut die u eerst hadd' ghewont,
Maer heeft hy doen oock ghetreft in kort en stont,
Hoe wel sy STOCKMANS hiet, dat hart luyt in het noemen,
Dien cleynen Schutter kan het straff' wel soet verbloemen,
Ten is ADONIS oock noch soo wel niet vergaen,
Al was hem VENVS selfs heel liefdigh toeghedaen,
Dies ghy van groot gheluck (Heer BRVYD'GOM) wel meucht spreken
Dat uw' DIANA selfs met milde gonst ontsteken,
Bereyt is om ter Iacht met u te gaen alst past,
Oock in SILMAES Fonteyn te wasschen als ghy wascht,
Vryhertigh sonder vrees' heeft sy op u betrouwen,
Dat ghy int baden haer sult vlytigh onderhouwen,
En oft oock soo gheviel, in dellinghs, bossen, beemden,
Dat sich het Wilt vercroop, en socht u te vervreemden,
Dat ghy vry alst u lust, sult jaghen hier en daer,
Om soo ter naeuwer noot het Wilt te volghen naer
Doch nemmer sonder heur en moet u 'tIaghen lusten.
| |
| |
'Tsaem jaghen heen en weer, en dan weer t'samen rusten.
En d'wijl ons leven hier is maer een stad'ghe jacht.
Met soet en suer ghemenght, wensch ick u met aendacht
Dat door ghemenghde gonst beyd' over u monts boorden
Niet vloeyen moeten als al honich-soete woorden,
En soo voor Beyr oft Zwijn elck s'anders hulp' behoeft,
Dat dan geen scherpen Doorn' u quetsich en bedroeft,
Op dat de witte Roos die suyverheyt bestreckt
Met roode gram coleur dan niet en wort bevleckt:
En 'tnoodighst' WILT van al, dat ons staet te bejaghen,
Is 'tgeen wy sullen med' aen IVPYNS tafel draghen,
Daer wy onsterflick dan vol vreughden in ghedroncken
Nutten AMBROSI soet, en NECTAR vol geschoncken:
Ick meen den grooten AL, die't all' heeft in sijn macht,
Daer BRVYDGOM en Vrou BRVYT den Zegen ghy van wacht,
Dien hy de Iaghers trouw' belooft heeft al te samen,
Die na de ware deucht hier jaghen sullen AMEN.
| |
| |
Nu Iongh-luy, wel hoe ny? wel aen: hoe sit-je dus?
Elck breng' sijn naeste buer een droncxje met een kus:
Want HYMENEVS toorts schijnt suyver nu te branden:
Den ongheluck'gen uyl en is hier niet voor handen.
Drinckt, singht en kust: want siet, den tijt al naeder naeckt,
Dat onsen lieve BRVYT met lust na rusten haeckt,
En onsen BRVYD'GOM oock verlanght vast na de Iacht;
Hier me kust noch eens om, en daer me goeden nacht.
Reyn liefd' betoont.
|
|
Auteursrechtvrij