Dordrechts lijstertje
(1624)–Abraham Aertsz. Plater–
Auteursrechtvrij
[pagina 62]
| |
Stem: Paciencij is goet cruyt, &c.
N.
VVEl Bestevaer hoe staet de saeck?
Ie bint vercout, soo schorrich kuchje,
B.
Nochtans soeck ick hier wat vermaeck,
My dunckt ick schey hier noch een luchje,
'T is hier so moy met steenen // heel effen om te gaen,
De Hout-coopers, sou'c meenen // die hebben dit gedaen
Om datse swinters
Bequaem hier gaende jonck en out,
Elck van syn hout sou maken splinters.
N.
Wel Bestevaer, hoe praetje soo,
Ie meent de Timmerluy te segghen,
B.
Die spaenders heb ick oock niet noo,
Om swinters aen het vyer te legghen:
Maer Neef ic meen die schijfjes // verstaet die vander Gou
| |
[pagina 63]
| |
Daermen de Delfse wijfjes // wel me bekoren sou,
Om sonder butter
Weer tuys te gaen by heuren man,
Die hem oock dan // verblijt niet lutter.
N.
So Bestevaer, wat segje doch,
Dat sijn geen ofgesette blancxjes:
Maer laet ons hier wat sitten toch
Op een van dese moye bancxjes:
Wat placht hier volc by hoopen // by na sonder getal,
Naer 't Willigen-bos te loopen // en voort hier over al
Om een plasiertje,
Elck knapte wat na 'tjaer-ghetij,
En dronck daer by, een lecker biertje.
B.
Maer Neef, doen waren buyten Dort
Geen weghen meer, dat was de mater,
'Tschijnt dattet nu al lant weer wort,
Dat langh gheweest heeft stroomend water.
| |
[pagina 64]
| |
N.
Sout jou gedencken meugen
Dat hier wiesloof, noch gras
B.
Ia 'tmachmen seer wel heugen
Dat daer al water was:
Aen 't Speuy-poort buyten,
Daer quamen vanden ouwen Bos,
Aen seylen plos,
Met volle schuyten.
N.
Maer seghme doch eens Bestevaer,
Men seyt dit lant is eens verdroncken?
B.
Och ja! dat is twee hondert Iaer,
Dat tienmael seven dorpen soncken,
N.
'Tschijnt oft nu weer comt soecken,
Dat hem de plaets behaeght,
B.
Ia wie weet uyt wat hoecken
Dat dit weer is verjaeght:
| |
[pagina 65]
| |
N.
Wel watten wonder,
Daer is nau yet bestandighs wis
Dat boven is //
Komt dickmaels onder.
B.
Daer seghje wel de waerheyt Neef,
T'sijn doch veranderlijcke tije,
Denckt eens wat tijt dat ick beleef:
Ick heb met Vrijsters wesen rije,
Dat ick noch geen twee blancken
Verteerden en ver-ree,
En kreegh noch menigh dancken
Van goe betalingh me:
N.
Wat meuchje praten,
O Bestevaer waert nu soo't plicht,
Men sou soo licht
Gheen Rocxje laten.
Reyn liefd' betoont. |
|