Evangelische leeuwerck deel 4 en 5

Van de ydelheyt des Wereldts.

Wijse: Belle Ires.
't Musijck, siet inleydinge tot den Vasten.

REcht heeft Salomon geseyt: ⁺
Ydelheyt der ydelheden.
Waer de werelt wort betreden,
Over al is ydelheyt:
Buyten dat wy Godt beminnen,
En hem dienen op der aerd',
't Is al ydelheyt der sinnen,

+ Ecles. 1. 2.

[p. 264]

 

Die des menschen geest beswaert.Buy-

 

Ydel ist op schoonigheyt,

 

Of op 's lichaems gaven roemen;

 

Die wat schijnen, als de bloemen:

 

Maer 't cieraet wort haest geleyt.

 

Ydelheyt is danssen, springen:

 

't Is een swaer, en korte vreught.

 

Ydelheyt is spelen, singen:

 

Dit vergaet al met de jeught.Y-

 

Ydel zijn, als ebb', en vloedt,

 

's Werelts rijckdom, eer, en staeten:

 

Die men soo haest moet verlaeten,

 

Als men die besit voor goet.

 

's Lichaems lusten, en genuchten

 

Dueren oock een korten tijt:

 

Noch en baeren niet dan suchten

 

In des levens leste strijdt.'s Lic-

 

Ydelheyt ist, dat men sticht

 

Groote huysen, en paleysen:

 

En sich niet en stelt te reysen

 

Naer 't gebouw van 't eeuwig Licht.

 

Ydelheyt ist veel te spaeren,

 

Dat men aen de vrienden erft:

 

En geen schatten te vergaeren,

 

Daer noch worm, noch roest bederft.Y-

 

d'Ydelheyt heeft d'over-handt

 

In ons spreken, doen begeeren,

 

In banketten, huysraet, kleeren,

 

Soo in steden, als te land'.

 

Siet, hoe ydel de Monseurkens

 

Haer op-proncken om het meest,

 

Met veel linten, en faveurkens:

 

En niet dencken om den geest.Siet

 

Siet oock d'ydel Joffers aen

 

Menig' uren alle dagen

 

(Om de Werelt te behagen)

 

 

[p. 265]

 

Moede voor den spiegel staen.

 

Dat men maer, voor boet, op leyde

 

Een gebetje van een uur,

 

Wis, men sloeg het af, en seyde:

 

Dit is tegen mijn natuur.Dat

 

Och! voor Godt en kan men niet;

 

Maer voor 't werelts al bedryven,

 

Sy kan niet soo swaer beschryven,

 

Of sijn dienst een jeder biedt.

 

Men sal loopen, men sal slaeven

 

Tot vergieten van sijn bloedt:

 

Ja het Aerdt-rijck omme graven,

 

Om een drupken van haer zoet.Men

 

Maer, als sieckt', of Doodt u slaet.

 

Waer verblyden 's werelts saecken?

 

Waer de vreugden, en vermaecken,

 

Die haer Minnaers noyt versaedt?

 

Och! dan vint gy u bedroogen,

 

Door haer ydel mallicheyt:

 

Der genaeden tijt ontvloogen:

 

En u arme ziel verleyt.Och

 

's Werelts ydelheyt dan vliedt,

 

Met haer moden en figuren,

 

Met haer grillen, malle kuren;

 

Eer sy u brengt in 't verdriet.

 

Vol fenijn is sy van binnen;

 

Schoon sy buyten aerdig schijnt,

 

Sy steeckt scherper als de spinnen,

 

Dat de ziel voor eeuwigh pijnt.Vol