Evangelische leeuwerck deel 4 en 5
(1682)–Christianus de Placker–
AuteursrechtvrijWijse: Cecilia.
| |
[pagina 260]
| |
Geen Indiaensche perels,
Noch mijnen vol van Goudt,
Lust, eer, noch staet des Werelts,
Daer men, nu van houdt:
Maer dat men daer-en-teghen,
Moet voor kost'lick weghen,
En gaede slaen te degen, Is voor al den tijdt
Vergunt door 's Hemels zegen,
En rasselick verglijdt.Geen
Gelijck een snellen Vogel Wackert door de locht:
Of een geschoten kogel, Die niet is weer gebrocht.
Soo oock ons leven stonden Passeeren noch veel eer:
Noch worden oyt bevonden
Te keeren een-mael weer.
En al wat is in 't leven Goet, of quaet bedreven,
Sal voor altijt blyven Gedocht, gedaen, geseyt:
Want wy dat alles schryven
In 't Boeck der Eeuwicheyt.Soo
't Eeuwig wort vergeten: Godt uyt 't hert gestelt:
Den dieren tijdt versleten Nu meest in goet en gelt,
In wulpsheyt, en wellusten,
In eer-sucht, hoog-gemoedt,
In sorgen, en on-rusten Om dit werelts goedt.
In domme ydelheden Van het vleesch en leden.
't Leven wy besteden, 't Onser zielen schaed:
Ter wyl, met wijde schreden,
Den gouden tijdt vergaet.In
Ach! Godt sonderlinge, Als voor 't recht gy staet,
Sal eyschen Rekeninge, Des tijds van sijn genaed.
Hoe dat gy alle dagen, Hem hebt hier genomen waer;
Dat gy Godt moet behagen, En wel zijn hier naer.
Als ghy sult zijn na desen, In het ander wesen,
Sal zijn u meest gevoelen Desen tijdt verquist.
Dat ghy, om 's werelts woelen,
Den Hemel eeuwigh mist.Hoe
't Heeft, seyd', al sijn tijden,
| |
[pagina 261]
| |
Salomon Godts vrient. Ga naar margenoot+
Kont gy 't dan niet wel mijden,
Dat gy de werelt dient:
Doet dit na redens maeten,
Aen Godt oock sijn beurte geeft.
Wat kan de werelt baeten,
Daer ziel schaede heeft? Ga naar margenoot+
‘Wy hebben geenen morgen,
‘Wil den tijdt niet borgen.
‘Smeden buygen 't yser, Wyl het noch is heet.
Het Mierken 's somers wyser,
Vergaert wat 's Winters eet.Doet
Dat Godt d'Overleden Maer een uur toe liet
In 't leven weer te treden, Wat deden sy al niet?
Den tijdt is u geschoncken
Om te doen in 't leven goet;
Maer gy hem (werelts droncken)
In onnut verdoet.
Och! hoe sal hy 't betruren, Noch na korte uren,
Die sijn schoone jaeren Eyndigt sonder vrucht:
Het eeuwige liet varen,
Voor 't tijdelick beducht.Den
Dwingt dan mensch u sinnen:
't Werelts u bedrieght.
Dat ghy hier denckt te minnen,
Als schaduwe vervliegt.
Wellust, eer, rijckdom, staeten,
En wat meer de werelt biet,
U, eer gy 't meent verlaeten: En vergaen in niet.
Op 't eeuwig goet daer boven
Van des Hemels hoven
Voor al slaet u oogen, Wyl den tijdt toelaet.
‘Is hy u eens ontvlogen:
't Zal eeuwigh zijn te spaed.Wel-
|
|