Dofi, a paiman

[p. 23]

Dofi, de geweldenaar

Dofi was een man die op plantage was geboren. Met zijn vrouw verwekte hij twee jongens en twee meisjes. Dofi was wachter bij het waterleiding-kantoor op de plantage.

In december 1968, vier dagen voor nieuwjaarsdag, had de hindustaanse winkel televisie gekregen. Het was de eerste keer dat de plantage televisie toestellen had gekregen.

Dofi's vrouw, Lène, had tot hem gezegt dat hij een televisie als nieuwjaarskado voor de kinderen kon kopen.

Dofi vond het een goed idee en ging de volgende dag naar het kantoor om zijn salaris in ontvangst te nemen. Toen hij daar aankwam zei hij: ‘Goede morgen meneer,’ en wees de kassier zijn werkpas.

De kassier zei: ‘Goede morgen, meneer Dofi. De overheid heeft nog geen geld gestort. Maar als u morgen komt, dan denk ik wel dat er gestort zal zijn.’

Dofi begon heftig tegen die man te worden en zei: ‘Elke maand tegen de negenentwintigste kom ik om mijn geld te ontvangen, en ik wil deze maand een televisie voor mijn kinderen kopen. Meneer, als u me mijn geld niet geeft, weet ik niet wat er met u gaat gebeuren.’

Op hetzelfde ogenblik stapte een andere wachter binnen, en zei: ‘Dofi, waarom maak je ruzie met die man? Al word je van nu af tot morgen heftiger, toch ga je jouw geld niet krijgen.’

Dofi wees die man een vuist, en zei boos: ‘Ik ben Dofi, de geweldenaar.’

Die wachter koos het hazepad en rende weg. Want als Dofi zei: ‘Ik ben Dofi, de geweldenaar,’ dan gaf hij je een ongeluk als je niet weg rende.

[p. 24]

De kassier stond te beven en zei: ‘Meneer Dofi, alstublieft, als u morgen komt, dan zult u uw geld wel krijgen.’

Dofi zei: ‘Meneer, als ik morgen kom, en ik mijn geld niet krijg, moet u niet meer in Coronie zijn,’ en liep weg.

De volgende dag tegen acht uur ging Dofi weer naar het kantoor. De overheid had reeds gestort. Dus Dofi kreeg zijn geld en ging snel naar de winkel om die televisie te kopen. Hij kocht hem en ging er mee naar huis.

Vrouw Lène en de kinderen waren blij dat Dofi die televisie had gekocht. Die dag is Dofi niet gaan werken.

In de avonduren zaten Dofi en zijn gezin in de voorzaal naar de televisie te kijken. Er draaide een spannende cowboy film. Op een gegeven moment loerden twee mannen op elkaar om elkaar te doden. Eén van hun vond een gelegenheid om die andere kerel, die achter een deur schuilde, te kunnen doden. Hij richtte zijn pistool op die man. De filmkamera wees de loop van het pistool naar het scherm toe.

Plotseling schreeuwde één van die jongens van Dofi: ‘Papa, die man wil me schieten.’

Vrouw Lène zei: ‘Dofi, die man wil mij ook schieten. Doe dan iets!’

En ze gingen allemaal snel in de slaapkamer schuilen. Dofi nam zijn jachtgeweer en kroop stilletjes achter een stoel in de voorzaal.

Op hetzelfde moment loste de man een schot: Pang. Toen vrouw Lène dat hoorde, vroeg ze: ‘Dofi, heeft die man jou geschoten?’

Dofi antwoordde: ‘Nee, maar ik zal hem wat leren,’ en hij richtte zijn geweer naar de televisie toe.

De man in de film begon te lachen, daar hij zag dat die kerel dood was.

[p. 25]

Dofi zei toen: ‘Dus je wilt nog lachen ook? Ik ben Dofi, de geweldenaar,’ en hij schoot: Boow. En de televisie ontplofte: Paaw. De muur aan de kant waar de televisie stond vloog in brand.

Moeder en de kinderen schreeuwden: ‘Jéééh, papa heeft die man geschoten.’

Toen riep Dofi: ‘Komen jullie me helpen! Ons huis brandt af.

Ze renden vlug om Dofi te helpen. Samen doofden ze het vuur. De wand was wel een beetje beschadigd. Binnen was het rommelig geworden. Vrouw Lène en de kinderen maakten de plaats schoon en zetten alles weer netjes op zijn plaats. Dofi hielp ook een handje.

Toen ze met alles klaar waren, zei zijn jongste meisje: ‘Papa, als jij er niet was, had die man ons allemaal dood gemaakt.’ Dofi begon te lachen en gaf zijn dochertje een kus op haar wang.

Toen zei vrouw Lène: ‘Wat vandaag met ons is gebeurd, was ons nieuwjaarskado.’ En toen gingen ze naar bed.