Verzameld werk 2

De laatste dagen in Agades

Daniël van Breuckel was tussenbei gestorven. Hij was weggeteerd in de zon en het slafelijk werken en Pieter Fardé maakte er hartgrondig verdriet in. Hij voelde hoeveel eenzamer hij stond en hoewel hij, volgens het gebod van de rechters, zijn medeslaven niet mocht aanspreken, was het heel zijn gezelschap dat met de brave Hollander van hem wegviel.

De heer Colck had niet lang moeten wachten op gunstig bericht van de firma Colck van Amsterdam. Het losgeld dat Soera Belijn's koopmansgeweten moest in evenwicht houden, was onmiddellijk uitbetaald. Maar nog was Pieter Fardé uit Agades niet weg.

Ongeveer rond die tijd dat hij zijn meester het nieuws bracht over de ingekomen 200 rijksdaalders, was een hevige windhoos over de stad gevaren. Dit begon met een zware hitte waarin men moeilijk ademde. Dan kwam er beweging in de streek; dit voelde men alsof hete schijven mist over elkaar wegschoven en toen dit een tijdje had aangehouden, grolde het onder de grond. Alles wat

[p. 46]

huilen kon, huilde, meesters zowel als slaven en dieren... En toen scheurde de aarde op vele plaatsen open.

Ook het pas gebouwde landhuis van Soera Belijn had eronder geleden. Pieter Fardé trok weer aan de arbeid, waarvoor zijn meester hem zo dankbaar was, dat hij 's nachts zijn slaaf verversingen aanbracht.

De tijd was eindelijk vervuld waarop Pieter Fardé de dienstbaarheid verlaten zou. Bij het napluizen over een reisplan ontried Soera Belijn zijn slaaf zich bij een karavaan aan te sluiten, die op Algiers afreisde. Want het volk aldaar was zeer verbitterd op de kristenen. De Algerijnen waren boos op de Fransen en Hollanders die de kristelijke reputatie bedorven hadden door hun sabels en hun gewoeker; de Moren waren niet te spreken over de Spanjaards om Oran's wille. Zo werd eindelijk besloten dat Pieter Fardé de weg naar St.-George d'Elmina zou kiezen waar hij wellicht, onder de hoede van de heer Colck, een schip kon afwachten. Soera Belijn zou hem twee van zijn knechten als begeleiders geven tot over de Nigerstroom.

Zo geschiedde.

En op een witte scherpe juli-morgen wuifde Pieter Fardé vaarwel toe aan zijn meester Soera Belijn en aan de stad Agades waar hij, om de gekruisigde Christi wille, de geseling aan de galg had onderstaan.