Onder den hiel

[p. 46]

Vae victis

Om dit stil uur, wees steeds gebenedijd,
0 God, die ademt in den storm der tijden,
Dat velen U met mij gebenedijden,
Gij die de rust geeft na den rooden strijd.

Mijn handen bloeden en mijn voet is wond,
En op mijn hart, zooals op uwe slapen,
Drukte de doornenkroon; op 't puntig wapen
Drukte de edikspons mijn wrangen mond.

Maar dees uur geeft gelatene vergijden
Ter rimpellooze aanschouwing, en de gloed
Van veler nachten haat is nu ten vloed
Gebluscht van kalm - gedragen lijden.

Morgen rijst weer een dag van wrokkig zwijgen,
Van bloed in opstand tegen loge' en schijn.
Laat dan dees uur de koele halte zijn
Waar alle onrustigheden nederzijgen.

Folies (Somme) Maart 1917.