Onder den hiel

[p. 45]

Observatiepost

Een eenzaam man, een zware nacht
Dieper verzinkend na fuseeënglans.
Een hoofd geneigd zonder wil of gedacht
En oogen doelloos naar d'omsluîerden trans.

Een enkel schot, een vlugge vlam
Slaande in haar wilde schoonheid d'hemel tegen.
Dan weer de stilte, tot het voorhoofd klam
Ter koele ijzeren leuning komt gezegen.

En met het rijzen van den jongen dag
Een vroege vogel en een lied heel ver.
In frisschen morgen, zonder groet of lach
't Koude verglimmen van de laatste ster.

Ferme La Paille, Februari 1918.