Onder den hiel

[p. 42]

Vlaandren

Vlaandren! kan 't zijn dat over 't wit landouw
Donkrend de boomgaards in de nachten staan?
Dat al dees jaren, klok na klok, getrouw
De waakzame uren van de torens slaan?

Verre gepeins van land en warme thuis.
Sneeuw bij 't ontwaken, lied zonder geluid,
Dag zonder rimpel, kleine vreugd, klein kruis,
En de avond donkert om de gele ruit.

Zingt ginds geen merel hoog boven den strijd?