Onder den hiel

[p. 39]

Wanneer ik vallen moest

Wanneer ik vallen moest, denkt dan alleen
dat uit mijn woord, uit wat ik schreef en zei,
't groeiende lied der toekomst rijker zij
aan zuivren klank, en, vrienden, dat niet één

dees tijden mete aan vloeken of geween,
of enkel zie het wassende getij
van hen die vielen, noch het medelij
van de gevallen torens en de doode steên.

Maar dat mijn daad, te samen kind en vader
van 't eerlijk woord, eendrachtig met mijn woord
leve in uw hart, 't bereide, en uw wil,

den scherp gestaalden. Viel mijn hart dan stil,
toch wordt mijn stem nog door uw hart gehoord
en uwe daad brengt mij tot u steeds nader.

November 1916.