Onder den hiel

[p. 25]

De Fransche weduwe

Met mijn regiment in rust
Op een dorp nabij Boulogne,
Had 'k mijn kamer langs de kust
In de villa van vrouw Hogne.

Zij was weed'we met drie zoons
Toen de stormklok joeg: ‘Te wapen!’
En drie krijgers uit 't Bouloonsch
Togen uit om eer te rapen.

De eerste viel in Henegouw;
Bij Verdun sneefde de tweede,
En den jongsten werd - o rouw -
Arm en voeten afgesneden.

De oude moeder sust haar wicht,
Haren zoon, ineengekrompen
Van de pijn, die huilt van jicht
Aan zijn drietal roode stompen.

O 'k beklaag uw beider lot,
En 'k begrijp uw wreed in-nood-zijn
Als gij schreit, vrouw: ‘Dank u, God
Dat mijn andre jongens dood zijn.’

Condette-bij-Boulogne, Oct. 1917