Onder den hiel

[p. 14]

Stille nacht aan den Yzer

In 't maanlicht zilvermat ligt de Yzervliet
Te droomen in den nacht. Het hooge riet
Langsheen zijn boorden bergt de schaamle vlam
Van 't witte roosjen op zijn ranken stam
En van de tuiltjes Sint Johannisbloemen.
Heel ver in 't moer een puid die kwekkerekt
Over de meerschen, even maar, gewekt
Door vliegeniers die hoog in 't luchtruim zoemen.

't Is al zoo zomersch teer en vredig stil.
Langsheen de lijn, waar men niet vechten wil
Van nacht, gaat soms een lichtbal traag en flets
De lucht in, kijkend of er somtemets
Aan de overkant, verraderlijkerwijze
Niet één die heilge stilte storen wou. Maar neen,
Niets roert er... alles slaapt... Mijn wake is heen
En 'k ga ter rust, mijn stappen doovend, lijze...

30 Juni 1918.