Onder den hiel

[p. 12]

Door Fransch-Vlaanderen

Van 't front weg gaan wij heen ter rust
In langen stoet, langsheen de kust
Van 't Fransche Vlaanderen, door de velden
Van gele tarwe
Waarop de zeewind baren welde.

De paarden trekken, traag en mat,
't Kanon dat naschokt slijkbespat,
Wijl de piotten dapper stappen
- De nooit vermoeide -
En ver ginds lansen-vendels flappen.

De vlakte is vlaamsch, de dorpenbouw,
En veld en boom, en hemelblauw,
De naam van plaatsen en van menschen,
Het volk zijn tale....
Geen ander rustoord wou ik wenschen.

Wij zijn hier bij ons eigen volk,
Geen heimwee broeit, hier deugt geen tolk;
O Vlaanderen, uit al mijn krachten,
O grooter Vlaanderen,
Heb ik u lief bij dag en nachte.

Juni 1917.