Onder den hiel

[p. 10]

Bij 't kanon

De vorschen kwaken op den IJzervliet,
Op volgeloopen beemden - de moerassen,
Die alom spreîn hun groen en zonneplassen
Waarboven vlug een waterhoentje vliedt...

Seringen wuiven paars in de eerste hitt'
Over het puin van onze brokke hoeve;
Langsheen de trefters die de obussen groeven
Staan de appelaars, van bloesem wit, sneeuwit!

Achter de schuur... ons Kerkhof, schamel land
Waar ligt begraven wie vóór ons hier sneefden;
't Is beurt om beurt, wij die hier jongstleên streefden,
Wij hebben reeds ons kruisken bijgeplant.

Ravelaere, Mei 1917.