Theoretische spraakkunst der Papiamentsche taal

Over de persoonlijke voornaamwoorden.

De voornaamwoorden voor den eersten persoon zijn Mi enkelvoud ik, en Nos voor het meervoud wij; voor den tweeden persoon Bo, in het enkel- en Boso gij of gijlieden in het meervoud; genoemde woorden worden zoowel voor mannen als vrouwen gebezigd.

De derde persoon mannelijk, vrouwelijk, en onzijdig is El of E, terwijl men in het meervoud voor de drie geslachten zonder onderscheid Nan gebruikt.

De persoonlijke voornaamwoorden zijn dus als volgt:

[p. 10]

Mi – ik

Bo – gij

El (E) – hij

Nos – wij

Boso – gij

Nan – zij

di mi – van mij

di bo – van u

di dié – van hem

di nos – van ons

di boso – van u

na mi – aan mij

na bo – aan u

na el (n'e) – aan hem

na nos – aan ons

na boso – aan u.

Aanmerkingen.

a.	De persoonlijke voornaamwoorden ondergaan in de verbuiging geene verandering zooals boven blijkt.
b.	Het voorzetsel di – van wordt vóór E (el) herhaald en de laatste i wordt met E ineensgesproken, dus di dié.
c.	El gebruikt men vooor de welluidendheid, b.v. El a bini – hij is gekomen.
d.	De voorzetsels na (aan) pa (voor) worden samengetrokken tot pé, né, voor of aan hem.

In 't Hollandsch komt het werkwoord achter het persoonlijk voornaamwoord. In 't Papiamentsch is dit het geval niet, want dan komt het persoonlijk voornaamwoord heelemaal achter te staan, b.v.

Ik heb haar gezien – Mi a miré.

Gij zult hem straffen – Lo bo castigé.

Uit bovenstaande voorbeelde ziet men dat

[p. 11]

het werkwoord en het pers. naamw. samengetrokken worden, b.v.

Ik heb 't gelezen – Mi a lez'e (van leza).

Ik heb 't gekregen – Mi a hanj'e (van hanja).