Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)

De nieuwe tweede dirigent van het Concertgebouworkest¹⁰²
3 september 1938 (DGA)

Men zou geneigd zijn te denken dat de benoeming van Johannes den Hertog tot tweede dirigent van het Concertgebouworkest het eerste teken kon zijn van een koerswijziging. Ware dit zo, dan zouden wij het slechts kunnen toejuichen.

Want Den Hertog moge als concertdirigent zijn reputatie nog te maken hebben, als kenner en beheerser van de operaliteratuur beschikt hij over een autoriteit die zeldzaam is in dit land. Zijn werk, in Bayreuth en voor de Wagnervereeniging,¹⁰³ wettigt de verwachting dat men aan het Concertgebouw thans begint een - ietwat verlate - belangstelling aan de dag te leggen voor de muziek welke niet uitsluitend voor de concertzaal geschreven is.

102 De positie van tweede dirigent van het Concertgebouworkest was in januari 1938 vrijgekomen door de promotie van Eduard van Beinum tot eerste dirigent.

103 Johannes den Hertog (1904-1982) was eenmaal in 1929 en vanaf 1933 regelmatig als koordirigent betrokken bij producties van de Wagnervereeniging. In 1937 was hij dirigent én regisseur van Pelléas et Mélisande, van Landrés De snoek en van L'heure espagnole en hij deed de regie van Wagners Siegfried.

[p. 739]

In ieder geval stemt het tot tevredenheid dat men op de plaats die sedert het vertrek van Cornelis Dopper onbezet gebleven was, een landgenoot benoemd heeft. Johannes den Hertog heeft het steile pad van een muzikantencarrière van de aanvang af doorlopen en met de nu bereikte mijlpaal kan men hem van harte gelukwensen. Hopen wij daarbij dat hij inderdaad beschikt over de artistieke en mentale capaciteiten, nodig om als concertdirigent te slagen. Het zou de ontwikkeling van het Amsterdamse muziekleven bijzonder ten goede kunnen komen.