Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)

Ludwig van Beethoven; Zijn sterfdag 1827-1927;
Muzikaal Europa getuigt.²²⁶
26 maart 1927 (De Telegraaf)

Bij alle bewondering die wij de meester toedragen, moeten wij trachten een evenwicht te vinden tussen onze muziekhistorische waardering en de eisen van het duizendmaal feller, stormende leven van heden.

Wij zouden Beethovens scheppingen niet willen vernederen tot een ottomane waarop het goed uitrusten is, met of zonder verworven lauweren. Ook hij was een strijder, honderd jaar geleden. En als een krijgsman is hij ook gestorven.

Wellicht dat het bedenken hiervan pas geeft, op dit ogenblik. De wezenlijke les van een Beethoven-herdenking behoeft niet te zijn: de symfonieën, kwartetten en sonates die wij overal en altijd (en met reden) uitvoeren, nog wat vaker, nog volmaakter, nog sterker bezet of nog een haartje expressiever te gaan spelen. Maar de wezenlijke les van deze plechtigheid ware, dunkt mij, het besef dat muziekleven en concertleven elkander beter konden aanvullen dan zij dit op het ogenblik doen.

Een herdenkingsfeest als dit moet vooruitwijzen. De tegenwoordige muziek is rijker dan ooit aan mogelijkheden. En het ware een averechtse bewondering zo wij ter wille van het schone gisteren, in Beethoven gepersonifieerd, het heden vergaten. Historie ontstond altijd uit actualiteit, niet omgekeerd.

226 De redactie van De Telegraaf vroeg ter gelegenheid van Beethovens honderdste sterfdag reacties van bekende musici. Behalve Pijper schreven Willem Mengelberg, Dr. Hugo Leichtentritt, Pierre Monteux, Henry Prunières, Alexander Schmuller, Dr. Paul Nettl, Dr. A. Rimski-Korsakov, Cornelis Dopper en Dr. Rudolf Mengelberg. Hun bijdragen droegen geen titel. Verder was op die pagina een artikel afgedrukt van Sem Dresden: ‘Beethovens mathematiek’.