Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)
(2011)–Willem Pijper–
Auteursrechtelijk beschermdMuziganzenbord
| |
[pagina 256]
| |
de kleding van de dirigent, alles is dooraderd met grillige lijnen. Gij kijkt scherper toe, het verschijnsel verontrust u - en plotseling loopt het u koud over de rug: het is een legkaart. Mengelberg als legkaart. Wij verwachten dat de muziekhandel Broekmans en Van Poppel, naast het Concertgebouw te Amsterdam, binnenkort ander ‘muzikaal’ speelgoed zal etaleren: eenmaal begonnen met Mengelberg-legkaarten, is er niets gemakkelijker dan op deze weg voort te gaan. Er zijn trekpoppen ook, welke men ‘bekende’ gezichten kon geven en kegelspelletjes - en dan de duizend en één varianten op het oud-vaderlandse ganzenbord! Wie op ‘de recensent’ komt, betaalt al zijn fiches en moet wachten tot hij verlost wordt. Wie het hoogste aantal ogen gooit, krijgt één pepernoot en mag niet meer meedoen. Wie op het uitvoeringsrechtbureau komt, krijgt drie fiches en moet er dertig betalen.Ga naar voetnoot222 Wie op de dirigent komt, moet twaalf nummers terug, maar mag nog eens gooien... Men zou dit muziganzenbord een groot succes mogen voorspellen. De Mengelberglegkaarten zullen spoedig uitverkocht zijn, hopen wij. In het Concertgebouw, naast de speelgoedwinkel van Broekmans en Van Poppel, dirigeerde Mengelberg zijn eerste abonnementsconcert in dit seizoen. Nadat er tweeendertig abonnementsconcerten vooraf waren gegaan en er dus nog acht te wachten zijn. Een Beethoven-programma: Eerste en Derde symfonie, Ouverture Coriolanus. En de in groten getale opgekomen abonnees huldigden Mengelberg voor een zeer gracieuze, elegante Eerste symfonie, een zeer dramatiserende Derde, een uiterst traag schrijdende Coriolan-ouverture. De wijze waarop Mengelberg de Finale van de Eerste symfonie pleegt te spelen, is wel iets wat het publiek gaarne hoort. Maar wij herinneren ons andere, minder lieftallige reproducties, die de muziek van Beethoven beter tot haar recht deden komen... |
|