Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)

Muziekvereeniging⁴⁰⁵
21 maart 1923 (UD)

Het strijkorkest van de muziekschool o.l.v. Gerard Veerman
m.m.v. Janna Brandsma, L. Julius, Tjakien Frijling, Jan van Leeuwen en S. Spree
Werken van Mozart, Hasse, Diepenbrock, Wolf, Händel, Saint-Saëns, Dvořák en Pijper

Janna Brandsma zong een aria van Mozart en een van Hasse. Na de pauze twee liederen van Diepenbrock (onder andere de bekende Berceuse) en drie van Hugo Wolf. Dit alles was zangtechnisch voortreffelijk in orde, was bovendien juist van expressie en buitengemeen muzikaal verzorgd. In Wolfs Führ mich, Kind was soms iets stars (aan de grenzen der dynamiek!). De voornaamste frase uit Mozarts Agnus Dei klonk integendeel buitengewoon zielvol.

Het strijkorkest der muziekschool, onder leiding van de heer Veerman, voerde hetzelfde programma uit als voor enige weken in dezelfde zaal: een concerto grosso van Händel (concertino mejuffrouw Julius en de heren Jan van Leeuwen en S. Spree); het voorspel van Saint-Saëns' poème biblique Le déluge - waarin mejuffrouw Julius de vioolsolo zeer stijlvol (soms dynamisch wat omzichtig) speelde. En twee walsen uit Dvořáks opus 54 benevens het oude Divertimento van uw criticus.⁴⁰⁶ De uitvoering van dit stukje - het moeilijkste van het programma - slaagde als geheel gewis

405 Zie voetnoot 19 bij de recensie van 6 januari 1922.

406 Het Divertimento voor strijkorkest en piano uit 1916, waarvan Pijper hier de ontstaansgeschiedenis schetst, is op 14 mei 1940 bij het bombardement van Rotterdam verloren gegaan.

[p. 811]

gelukkiger dan de vorige maal. Speciaal de pianosoliste, mejuffrouw Tjakien Frijling, speelde haar deel dapper en volmaakt goed van opvatting, beschaafd van toon en ritmisch precies. Ik wil, liever dan iets over het opusculum te schrijven, mij met een klein pleizier herinneren dat toentertijd (1916) Bernard Wagenaar, die thans violist in the New York Philharmonic Society is, zijn oudere broer Arnold Wagenaar en ik een soort weddingschap aangingen, in verband met een meerdelig werk voor strijkorkest en piano. We produceerden alle drie een compositie, die we naderhand onderling aan elkander opdroegen; Bernard schreef een driedelige Serenade (dat werd een van zijn vlotste werken); Arnold een meerdelige Suite, die all'antico begon, een melodisch heel sterk Air en een harmonisch interessant Menuet bevatte; ikzelf componeerde dit Divertimento. Arnolds Suite werd hier in Utrecht nog niet gespeeld, meen ik. De Serenade van Bernard werd, evenals dit Divertimento, voor de eerste maal door Veermans orkestvereniging uitgevoerd. Thans heeft de heer Veerman het stof van zeven jaren van een der drie niemendalletjes afgeblazen; wellicht vat hij het plan op de beide andere blaadjes van het trifolium⁴⁰⁷ ook eens uit het herbarium te halen. Ik zou met veel plezier die Suite en die Serenade nog eens horen; didactische kwaliteiten hebben zij ongetwijfeld ook.

407 Trifolium: klaver (letterlijk: drieblad).