Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)

Tivoli - Sixtijnsche Kapel
15 november 1922 (UD)

Sixtijnsche Kapel o.l.v. Raffaele Casimiri
Palestrina: Exaltabo te; Confitebor
Josquin des Prez: Ave Maria
Palestrina: O quantus luctus
Firmin le Bel: Puer natus est
Palestrina: Stabat mater dolorosa; Exultate Deo

De zang van dit Romeinse kerkkoor was waarlijk een gebeurtenis. Nimmer klonk een muziek van Palestrina overtuigender, in deze noordelijke streken. Hoe Italiaans blijkt, in wezen, een muziek van Josquin ook! Er valt hier niets aan te merken - er is zelfs niet verder over te schrijven: de zang van dit koor en de opvatting van de leider, Raffaele Casimiri, is volmaakt af, is een geheel, is een monument. Het is vele malen grofkorreliger, dit koorzingen, dan men dat in Holland ooit hoort. De tegenstellingen tussen forte en piano, tussen een animando en een rallentando kennen wij hier niet, in zulke projecties. Maar daarom juist! Het is door geen andere middelen dat een volbloed Italiaanse opera hier de mensen tot totaal on-Hollandse enthousiasmen

[p. 736]

opzweept. En deze kerkzangers hebben volmaakt hetzelfde temperament als hun profaner broertjes en zusjes!

Er was spanning, elektriciteit in de lucht vanaf hun eerste gepsalmodieerde groet ‘Populo Ultrajectino, viva!’ Het schijnt mij toe dat dit concert een der meest complete kunstuitingen van dit seizoen zal blijken. De belangstelling van ons publiek was er ook: de zaal was uitverkocht.