Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)

Bach-koor
25 oktober 1922 (UD)

J.S. Bach-koor o.l.v. Jacques Caro
m.m.v. A.W. van den Berg, Theodora Versteegh, Th. Güppertz
Bach: Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit, BWV 106
Bach: Mis in A, BWV 234

Dit Utrechtse koor, van Caro, heeft zich ten doel gesteld de vocale werken van meester Joh. Seb. Bach te bestuderen en uit te voeren. De liefde voor het onderwerp schijnt daar wel te zijn. Ik citeer uit de programma-inleiding van de directeur Caro: ‘Mogen de toehoorders er even veel genot van hebben’ (van de Messe in A) ‘als wij er bij het instuderen van ondervonden.’ Ja, dat ligt nu juist aan het instuderen. Overigens was de uitvoering van de Messe gedecideerd minder onfortuinlijk dan, vóór de pauze, die van de cantate Gottes Zeit ist die beste Zeit. Het koor klonk de hele avond onvast: de intonaties stonden wankel, de attaques schommelden; alle intervallen die groter waren dan een secunde, werden te klein genomen. Fouten die ik bij dit koortje nog niet in deze, waarlijk te ruime mate, moest signaleren. Het geïmproviseerde orkestje leek ook allesbehalve zeker van zijn taak te zijn; een omstandigheid die ten dele

[p. 718]

aan het ensembletje (weinig gerepeteerd?) geweten moet worden, ten dele aan het niet zeer geroutineerde dirigeren van de zanger Caro, dat, speciaal in een langzaam tempo, aan overzichtelijkheid nogal erg veel te wensen overlaat. Er waren te veel momenten waarop niemand horen kon of men nu eigenlijk in majeur of in mineur musiceerde, een neologisme dat men bij Bach niet tegen behoort te komen, heb ik altijd gemeend. Enfin, het scheelt maar één noot...

De solisten van deze Bach-avond: de altzangeres, mejuffrouw Versteegh,²¹⁸ is ongetwijfeld de meest geroutineerde musicienne der drie. Ook zij leed onder het kwaaltje van dit concert: te laag intoneren. Het was ook niet bepaald ontroerend of betoverend, maar het was tenminste voldoende zingen. Primaire eis waaraan overigens noch de sopraansoliste, mejuffrouw Van den Berg, noch de bassolist Güppertz, uit Zaltbommel, voldeden. Ik heb in maanden niet een zo onbruikbare uitspraak gehoord als gisteravond van de heer Güppertz. Daar deugt letterlijk geen letter van. Domine fili unigenite: Domminnee Fiji oenedzjaangneta. Over een jaar of wat, als de heer Güppertz aan de muziek blijft doen, kan men misschien eens over zijn zingen beginnen te schrijven. Gisteravond bleek nog geen noot op zijn plaats te zitten.

Alles wel beschouwd geloof ik dat de talenten van de heer Caro toch werkelijk meer op zijn eigen terrein liggen. Suum cuique.

218 Pijper schrijft Versteeg, maar het gaat hier om de alt Theodora Versteegh (1888-1970).