Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)
(2011)–Willem Pijper– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 717]
| |
Van het goede programma dat de heer BosGa naar voetnoot215 en de sopraanzangeres, mejuffrouw Frank,Ga naar voetnoot216 hadden samengesteld, hoorde ik slechts Francks Prélude, fugue et variation, het eerste nummer; en de befaamde kerkaria Pietà Signore van Alessandro Stradella (zegt men...). De musicoloog A. Catalani beweert in zijn boek Delle opere di Alessandro Stradella esistenti nell' archivo musicale della Regia Bibliotheca Palatina di Modena met een grote schijn van recht dat de aria Pietà Signore, die iedereen zingt, helemáál niet van de mysterieuze Napolitaan is. Laten we in 's hemelsnaam geen moeite doen die kwestie uit te maken; aan één Shakespeare-Bacon-dilemma heeft de wereld genoeg, dacht ik.Ga naar voetnoot217 Als evenwel de muziek van Pietà Signore niet van Stradella is, dan is ze in ieder geval toch van een groot meester, anoniem of niet. De hartstochtelijkheid der melodische bewegingen, het gehele accent dezer muziek duiden op een wel zeer exuberant temperament - religieus of minder. En het enige bezwaar dat ik vanuit deze ietwat Italiaanse gezichtshoek tegen mejuffrouw Franks reproductie der aria zou hebben, is: dat het voor een zeventiende-eeuwse Italiaanse kerkcompositie wat te weinig opera werd! Wat voor een protestants kerkconcert welhaast te waerelds klinkt, is voor Italiaanse en katholieke oren iets doodgewoons, iets minder dan sobers... Wat weer eens wijst op de betrekkelijkheid aller dingen... |
|