Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)

Fransche Opera - Mignon³²¹
25 november 1921 (UD)

Schouwburg
De Fransche Opera o.l.v. Charles Strony
Thomas: Mignon

Directeur dezer nieuwe combinatie is de heer Chris de Vos, doch ik heb mij laten verhalen dat ook G.H. Koopman, van de oude Nederlandsche Opera, Koopman van het Amsterdamse Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen,³²² als deus ex machina fungeert. Wat hiervan zij: de Mignon, gisteravond, riep herinneringen wakker aan Koopmans opera, in haar beste, eerste tijd. Herinneringen, meer niet: dit ensemble is vele malen beter, het is zuiverder Opera, het is geciviliseerder. In korte woorden: de Amsterdamse Fransche opera (‘du théâtre-Carré’) schijnt mij een zeer opmerkelijk gezelschap, dat recht heeft op alle belangstellingen.

Daar is ten eerste de dirigent Strony,³²³ een man met internationale bekendheden en verdiensten. Zijn dirigeren is heel uitnemend, dat van de operakapelmeester pur sang: elektriserend, absoluut betrouwbaar, helder. Ik hoop hem nog vele malen mee te maken.

Daar zijn vrouwen wier gelijken in het vroegere gezelschap van Koopman niet voorkwamen: een schitterende coloratuursopraan Emma Decary (Philine), een zeer voortreffelijke Mignon van Jeanne Béhon, een uitnemend acterende Frédéric (Isabella Duriz).

321 Annalen 2604.

322 De leiding lag inderdaad in handen van Koopman (Annalen 1098). Koopman had in mei 1921 een obligatie-premie-lening uitgeschreven ten behoeve van de N.V. Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen in Amsterdam. Het oorspronkelijke idee voor een dubbele schouwburg (voor theater en opera) bleek al snel onhaalbaar en toen begin 1922 duidelijk werd dat ook voor een operagebouw alleen onvoldoende geld was opgehaald, was het plan definitief van de baan.

323 In Het Vaderland van 26 oktober 1921 lezen we dat Charles Strony, door G.H. Koopman als chef d'orchestre aangetrokken voor zijn Fransche Opera, voormalig eerste kapelmeester was van het Théâtre de la Monnaie te Brussel en voordien operadirigent te Boston en te Philadelphia. In november en december 1921 dirigeerde hij met kennelijk succes een aantal opera's en vertrok daarna weer uit ons land.

[p. 528]

Herdenken wij nog de tenor Massonat (Wilhelm Meister), prachtig materiaal en veel routine; herinneren wij ons Jacques van Bijlevelt, ouder heugenisse, die juist zo gevaarlijk doet met zijn knuppel en zijn hypnotiseursogen als voorheen, in een minder geschoold en minder vaardig milieu (doch hier is hij beter op zijn plaats...).

Het komt mij voor dat deze Amsterdamse Fransche Opera met één slag het pleit heeft gewonnen. En dat wel met zeer eenvoudige middelen: met de muziek namelijk. Charles Strony en de solisten gaven operamuziek van half acht tot bij elven - geen surrogaten, geen ternauwernoodheden, doch: de minnelijke en ongecompliceerde muziek van Ambroise Thomas, en deze dan zo goed mogelijk. Het recept voor een geslaagde avond blijkt, op de keper beschouwd, toch wel zeer eenvoudig...

Het is bewonderenswaardig wat ook dit orkest in zo korte tijd reeds presteert. Slagvaardig, accuraat, bescheiden piano en nimmer ruw forte.

De koren vragen om spoedige en afdoende verbetering. En de decors? Ach, hopen wij op het aanstaande Amsterdamse Gebouw voor K. en W.