Kurier zullen we maar kalm voor haar raadseltje laten staan. De speculatie op Joachims naam kan ik slechts niet helemaal gepermitteerde bluf noemen; de douche van Moeder Natuur houden wij maar voor een dichterlijk beeld - ofschoon dit waarschijnlijk te veel eer is. En: de gebeurtenis op muzikaal gebied... Ach, niet dikwijls hebben de in drommen thuisgebleven concertbezoekers zo voluit gelijk.
Dat de knaap nog niet toonzindelijk is, stelde ik zo-even reeds vast. (Het toppunt: tussen twee delen van het Bruch-concert eventjes, virtuoselijk, de zuiverheid proberen en daarna de a-snaar, die verscheidene komma's gezakt was, laten staan en de kwint, die vrijwel een kwarttoon naar beneden was geraakt, met het tevredenste gezicht van de wereld onveranderd laten...) Hij, en zijn vader, speelden Beethovens Romance in een accelerando al fine; geen enkele opmaat in de Chaconne van Vitali deugde. Dynamisch vertoont de jongen de aspiraties van een trompetter der huzaren - dat noemen ze in de Weser Zeitung grootheid van toon! Het was bespottelijk.
Het was treurig. En het onbeschaafde, onvoldoende vioolspel van deze opvolger van Joachim, en het even onmuzikale, stugge, schoolmeesterige, slordige en anti-artistieke pianospel van de vader Joseph. Ik zou er zelfs deze luttele woorden niet aan gewijd hebben, ware het niet dat dit alles mij, als verschijnsel, niet ongevaarlijk lijkt. Want we krijgen nu al veel te veel importschoonheid hier! Waar moet het naar toe? Ze bederven de markt voor elkaar, al die Russen en Duitsers en Oostenrijkers en Tsjechen en Magyaren. Wanneer er eens een belangrijk talent komt, is de interesse van het publiek zeer verre te zoeken, afgestompt als het wordt door alle deze geest- en redeloze speculatieconcerten. Er zal geschift moeten worden en in afwachting daarvan kunnen wij onze lezers slechts de uiterste terughoudendheid ten opzichte van alle importwaren aanbevelen.
Auteursrechtelijk beschermd