Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)
(2011)–Willem Pijper–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 397]
| |
van Liszt en een Fantaisie van Robert Schumann uit zijn Pleyel. Ik zou met dat al aan mijn kritische opdracht voldaan hebben, wanneer ik naar aanleiding dezer twee ‘zware nummers’ constateerde dat de heer Marcel Ciampi beschikt over een uitnemend getrainde memorie, over een vrijwel onfeilbare techniek (details: rechterhand, linkerhand, octaven, trillers en pedaal, bekend). Dat zijn toon zeer groot is, vaak wat ruig, dikwijls orkestraal. En ten slotte: dat zijn programma met veel pianistisch inzicht was samengesteld: Schumann, Debussy, Chopin in een barok-decoratieve Liszt-omlijsting. Alle deze opmerkingen echter bevredigen mij allerminst. Er zijn duizend zaken die op zo een pianoavond van groter belang blijken dan de hierboven opgesomde kleinigheden. Ik had zijn Chopin moeten horen om te kunnen beoordelen of Ciampi een dichter is; ik had zijn Debussy willen horen om zijn georiënteerdheid, de mate zijner artisticiteit te kunnen vaststellen. Wanneer ik thans aan zijn reproductie van Liszts Variaties op een thema van Bach terugdenk, dan vind ik slechts een relatieve appreciatie: dat hij het lange, breedsprakige werk plastischer, conciezer speelt dan men het van befaamde Liszt-profeten gewoonlijk hoort. Doch ermee te ontroeren vermocht Marcel Ciampi niet. Schumann was, in Pembaurse zin, ongetwijfeld poëtisch. Doch het stuk blijft een uitvoerige behandeling van kleine gevallen en het meest geboeid heeft mij de gedachte hoe men Schumanns motto, met de kern: ‘für den, der heimlich lauschet’, in het Frans ernaast kan afdrukken, maar in een interpretatie die gans iets anders betekent. De vraag kwam: waarop inspireert zich Ciampi? Op het Duitse of op het Franse aperçu? - Ach, het is met de romantiek een plezierig hanteren... ‘un chant de douceur infinie’... ‘ein leiser Ton’ - ja, we geloven het wel. Een periode als die der romantiek, met Schumann als centraal punt, ze is à prendre ou à laisser. Nemen dan maar. We krijgen in die koop een behoorlijke dosis mooie muziek toe. |
|