Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)
(2011)–Willem Pijper– Auteursrechtelijk beschermdMuziekvereeniging
| |
[pagina 336]
| |
De zang van mejuffrouw Kluit, die behalve een aria van Mozart, tien bekende liederen zong, moest eigenlijk nog niet in de krant besproken worden. Het is nog zeer, zéér onrijp: mejuffrouw Kluit beheerst haar stem voorlopig zomin als haar teksten; zij zingt alles met dezelfde expressie van tomeloze haast (óók Mahlers Ich ging mit Lust, óók Brahms' Nachtwandler). Zij spreekt geen enkele consonant juist, dat wil zeggen verstaanbaar uit - ik heb geen enkele zuivere s, n of r gehoord; niet één intonatie stond vast. Wanneer mejuffrouw Kluit een forte bestreeft, intoneert zij te hoog, elke noot die iets langer duurt dan twee andantino-tellen, zakt in (Brahms: ‘wem soll ich's klagen’). Mejuffrouw Kluit maakt alle typische beginnelingsfouten en ze moest liever nog niet in het publiek optreden. Van het metaal harer stem zal op den duur wel iets te maken zijn; of haar muzikaliteit en vooral haar artisticiteit voldoende zullen blijken, waag ik naar aanleiding van haar optreden gisteravond nog niet te beoordelen. |
|