Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)

Veerman-ensemble
13 februari 1920 (UD)

Tivoli
Veerman-kwartet m.m.v. Lucie Veerman-Bekker (piano)
Franck: Pianokwintet
Schubert: Pianotrio in Bes, op. 99
Mozart: Strijkkwartet in D, KV 575

Over het spel, de kwaliteiten, de kleine tegenheden, de bepaalde disposities van het Veerman-ensemble heb ik pas zeer onlangs²⁰² een korte beschouwing geschreven, ná de Tivoli-kamermuziekavond, waarop men als hoofdnummer Dvořáks Kwintet speelde.

Ik kan mij dus heden van uitvoerige kritiek onthouden en slechts constateren dat het grote Kwintet van César Franck het gelukkigst vertolkt werd. Ook Schuberts Trio opus 99 speelde men geïnspireerd, schoon minder gaaf dan Francks Kwintet. De sterkste impressie heb ik overgehouden van de wijze waarop mevrouw Veerman het Scherzo van Schubert inzette. Dit was bepaald klassiek pianospel.

Minder gelukkig slaagde de uitvoering van Mozarts innige en graciele Kwartet in D.²⁰³ De Finale bereikte daar te zelden de hoogte der volstrekt beheerste agiliteit.

De geest waarin men Franck speelde, was uitmuntend. Ik weet slechts weinig kwintetten die zo symfonisch en tegelijkertijd zo volstrekt kamermuziek zijn. Deze beide grote facetten van het werk werden voortreffelijk belicht.

202 Zie de recensie van 20 december 1919 (UD).

203 Er zijn drie kwartetten in D van Mozart; gezien Pijpers kwalificatie ‘innig en graciel’ zou het kunnen gaan om KV 575.