Het papieren gevaar. Verzamelde geschriften (1917-1947) (3 delen)

Gebouw - Hora Adema
5 november 1919 (UD)

Willy Hora Adema (zang) en Eie Wieger Kuiper (piano)
Liederen van Wertheim, Saint-Saëns, Van den Sigtenhorst Meyer, Finzi, e.a.

Scheen het in Tivoli enkele ogenblikken wat te ‘fachmännisch’ toe te gaan - in het Gebouw vierde het dilettantisme hoogtij. Van de samenstelling van het programma begrijp ik om te beginnen niets. Men zingt toch geen liedje van A.C. Wertheim in één nummer met Mahler?

[p. 201]

De zang van Willy Hora Adema. Zij gebruikt te pas en te onpas een soort mezza-voce dat ik tot dusverre nog nergens tegenkwam. Het heeft als bijzonderheid dat men van het gezongen woord geen jota verstaat (voorbeeld: Fluisteringen van B. van den Sigtenhorst Meyer). Ik wil aannemen dat zij het aldus bedoelt. Willy Hora Adema maakt niet de indruk haar onfraaie dingen onbewust te doen - maar dan zou ik toch eisen dat het zingen bleef.

Het geluid van haar stem is niet ongunstig - wat schraal hier en daar en maar zelden bekoorlijk. Haar uitspraak heeft onvolkomenheden: ‘Een lotos die niets meer wanst’; in Baudelaires Vampire had zij het over een perfide vis, in plaats van over een vergif,⁸ de klank van ‘soeur’ in Saint-Saëns' Cloche was veel te licht.

De noviteiten: een klein, pretentieloos liedje van A.C. Wertheim, Die Schnitter, waarin de stemming van het gedichtje goed volgehouden is. Ik wenste slechts dat de vier eerste regels niet zó afzonderlijk stonden, de eenheid lijdt daardoor. En ook zou het naspelletje door inkorting stellig winnen. Twee Franse liederen van Gregor Finzi: het Chanson grise heeft de expressie en de artistieke waarde van een kindersonatine van Reinecke; de Vampire is een onpermitteerbare speculatie op het sublieme gedicht van Baudelaire. Zo een vergissing zou ik slechts aan een amateur vergeven. Maar waarom zingt juffrouw Hora Adema dingen van zo twijfelachtig kaliber? De bioscoop-dramatische scène Le vampire is impotent, van de eerste noot tot de laatste.

De heer Eie Wieger Kuiper is voor mij een nieuwe verschijning aan de accompagnateurshemel. Hij begeleidde correct en bescheiden, doch onbeschrijfelijk droog.

8 Als het Franse woord ‘poisson’ (vergif) niet met een scherpe ‘s’ wordt uitgesproken maar met een ‘z’, klinkt het als ‘poison’ (vis).