Gedichten

[p. 199]

Het Ideaal.

Eeuwig verre,

Eeuwig nabij!

Nu zoo gemeenzaam,

In elk uwer trekken,

Als 't aangezicht

Van den trouwste der vrienden;

Dan onpeilbaar,

Onbereikbaar;

Vluchtend wie u bemint!

Aan mijn borst, aan mijn borst!
Dat 'k u in mijn armen sluit'!

[p. 200]

 

Wat blikt gij mij toornig aan,

 

Mij, schuldig menschenkind?...

 

Ga van mij uit!

 

 

 

'k Heb brood en toespijs

 

Met u gegeten

 

Aan 't strand der zee;

 

Maar een wolk omhulde u

 

En voerde u meê!

 

 

 

Nu zijt gij hoog,

 

Hoog boven mij, in de heem'len gezeten!

 

 

 

O wond're deining:

 

Zacht is het juk,

 

Eng is het pad.

 

O wond're beurtzang,

 

Doodsklok en juichtoon: -

 

Eeuwig verre,

 

Eeuwig nabij!