Gedichten

[p. 165]

Rust.

Wie voert een heerschappij,

Waarnaar zoovelen vrucht'loos trachten?

Die, als geen roeping dringt, van eerzucht vrij,

Aan banden legt zijn krachten.

Als hand'len, heeft onthouding haar waardij:

Zij dienen ook, die staan en wachten.

[p. 166]

 

De sterke mint slechts 't doel;

 

Wil, waar 't ontbreekt, zijn kracht niet toonen.

 

Heldhaftigheid, uw lanwer laat hem koel,

 

Waar niets den strijd kan kronen.

 

De sterke mint voor alles 't juist gevoel,

 

Dat arbeid spaart, dien niets kan loonen.

 

 

 

Rust! u ontziet de dood,

 

Die alles rooft, maar u moet geven.

 

Gij woont in al wat edel is en groot;

 

Gij maakt de kracht verheven.

 

En gij alleen kunt zijn de moederschoot

 

Van al wat in de kunst zal leven.

 

 

 

Daal neêr in mijn gemoed!

 

Of moogt ge op aard niet wederkeeren?

 

De grootheid en de liefde weken: moet

 

U daárom 't hart ontberen?

 

Dan trooste mij, dat 'k u als 't edelst goed,

 

Als 't merk van 't edelst', mag vereeren