Gedichten

[p. 138]

In dagen van voorspoed.

Onder 's levens zegeningen

Nimmer dwingen

Om het eéne, dat men derft;

Aan des heméls rijke gaven

Waarlijk laven

't Hart, dat licht van ondank sterft;

[p. 139]

 

Al wat afgunst wekt, vermijden;

 

't Hart verwijden,

 

Tot de lusten van ons lot,

 

Niet bezwaard door ijdel droomen,

 

Ons doorstroomen;

 

Vatbaar maken voor genot;

 

 

 

Loven 't deel, dat wij ontvangen,

 

In gezangen,

 

Tuigend van een need'rig hart,

 

Dat geen zon vergeefs laat schijnen;

 

Niet wil kwijnen

 

Door een ingebeelde smart;

 

 

 

't Is de vrucht, die blijde dagen

 

Zullen dragen,

 

Eer de nacht komt van 't gemis,

 

Hun, die 's levens spanne meten,

 

Want zij weten

 

Ach, hoe broos het leven is!