Gedichten

[p. 134]

Een Herinneringsdag.

Een klacht doorruischt de snaren,

Een droeve melodij.

Zij vlieden heen de jaren,

Het leven snelt voorbij!

't Is ploegen, zaaien, sloven,

Met zuchten en geween;

Nu bindt men saam de schoven,

Maar de oogst is ach zoo kleen!

[p. 135]

 

Wie mag de kransen winden?

 

Wien siert de zegekroon?

 

't Is zoeken zonder vinden,

 

En arbeid zonder loon.

 

't Is rust'loos, vrucht'loos streven,

 

En roeien tegen stroom.

 

De schaduw is het leven,

 

De schaduw van een droom!

 

 

 

Dies blijven wij u dichten,

 

o Wereld, waar de geest

 

Dat Ideaal ziet lichten,

 

Dat geen verduist'ren vreest!

 

Dies blijven we, onder 't wroeten

 

En weem'len in dit stof,

 

Dat eenig Schoon begroeten

 

Met onzer zielen lof.