Gedichten

[p. 120]

Vriendschap.

Uw schuld, uw leed, uw zorgen,

't Worde al aan eén vertrouwd,

Wiens oog tot in 't verborgen

Uws harten u doorschouwt!

Die voor den vriend zijn wezen,

Een rein kristal laat zijn,

Hij is voorgoed genezen

Van elken pronk en schijn.

[p. 121]

 

Ontwapend is de zonde,

 

Die gij den vriend belijdt;

 

Zacht, niet verheelde wonde,

 

Verlicht, geklaagde strijd!

 

Slechts kunt ge uzelf doorgronden

 

Met de oogen van den vrind:

 

Geen heeft zijn Ik gevonden,

 

Dan die zijn tweede vindt.

 

 

 

o Zalig samengroeien!

 

Geënt zijn op éen boom!

 

o Zalig samenvloeien

 

Tot een ondeelb'ren stroom!

 

Met eigen ziel en zinnen

 

In d'ander op te gaan,

 

Dat, dat is te overwinnen

 

Der zelfzucht laag bestaan.